Niestety, powieści Agaty Przybyłek bardzo daleko jest do doskonałości. Miała to być poruszająca historia o krzywdzie, bólu i daniu szansy nowej miłości... I może miałaby nawet sens, gdyby nie to, że zbyt duże nagromadzenie wszelkich nieszczęść pozbawiło ją siły rażenia. Jednak nawet wtedy ta powieść mogłaby być dobra, a ja wylałabym morze łez.

Co według mnie ostatecznie zabiło tę opowieść? Banalny, mdły styl, który upodobnił ją do zwykłego "harlekina", a ja oczekiwałam jednak czegoś więcej. Wyszło dramatyczne romansidło pozbawione klasy. Pomijając nawet styl, niektóre rozwiązania fabularne wydawały mi się zbyt oklepane i tandetne.

Nie podobały mi się również długie fragmenty z przeszłości bohaterów, i to nie tylko tych głównych, wplecione w dziejącą się teraz historię. Teoretycznie mógł to być ciekawy zabieg, pogłębiający psychikę postaci, jednak nie był - spowalniało to tylko akcję i po prostu wywoływało znużenie.

Nie będę twierdzić, że ta książka nie ma żadnych plusów. Ma kilka, jak chociażby bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, którzy są nawet dość przekonujący i wzbudzają emocje. Plusem jest też zakończenie tej historii, którego się nie spodziewałam i które jakoś mnie jednak walnęło po łbie... Niestety, to trochę za mało, by tę powieść ocenić wyżej.

Niestety, powieści Agaty Przybyłek bardzo daleko jest do doskonałości. Miała to być poruszająca historia o krzywdzie, bólu i daniu szansy nowej miłości... I może miałaby nawet sens, gdyby nie to, że zbyt duże nagromadzenie wszelkich nieszczęść pozbawiło ją siły rażenia. Jednak nawet wtedy ta powieść mogłaby być dobra, a ja wylałabym morze łez.

Co według mnie ostatecznie...