W przeciwieństwie do innych występujących na co dzień w książkach bohaterek, Kelsea nigdy nie miała czasu na prowadzenie niewinnego życia wśród przyjaciół ani udawania zarówno przed całym światem, jak i samą sobą oraz śledzącymi ją czytelnikami, że jest tylko normalną nastolatką. Już od pierwszych stron wiemy, że jest wyjątkowa, w końcu Kelsea... Kelsea jest przyszłą królową oraz tym samym władczynią królestwa Tearlingu i wraz z nadejściem dość mało sympatycznie nastawionej królewskiej straży w obszary domostwa jej przybranych rodziców, całe lata dotychczasowej nauki oraz przygotowań znienacka stają się najcenniejszą kartą przetargową do przeżycia wśród nowo poznanego świata, jaką mogłaby sobie wymarzyć. Cała akcja nie dzieje się ani za szybko, ani nie za mozolnie. Historia zgrabnie brnie przed siebie, a my stopniowo zapoznajemy się zarówno z tą szlachetną częścią protagonistów, jak i potężnymi oraz podstępnymi antagonistami, dzięki którym wręcz nie jesteśmy w stanie oderwać naszych oczu od płynącego rwącą rzeką tekstu. Całość napisana jest w pasującej do tutejszych klimatów perspektywie trzecioosobowej, opisy są dokładnie oraz pobudzające wyobraźnie, chociaż tym samym nieobszerne i przyjemne do czytania. Co do samych bohaterów to w książce poznajemy ich dość dużo, jednak wydaje mi się, że najbardziej można się przywiązać do trzech najczęściej występujących, czyli Kelsea, Buławy oraz Ducha który, chociaż fizycznie napotykany jest przez bohaterkę jedynie dwa razy, podczas całej lektury bezustannie pozostawia gdzieś po sobie irytująco wyraźny ślad i sprawia, że chociaż wiesz, że nic się aktualnie nie dowiesz, i tak pragniesz poznać go lepiej. Przyznam jednak szczerze, że to ani Ojcu wszystkich złodziei, ani całej reszcie „złotej trójcy” poświęciłem najwięcej mojej uwagi. Osobami, które personalnie najbardziej mnie zaciekawiły byli Pen oraz Szkarłatna Królowa, czyli najsilniejsza i najmroczniejsza z postaci spod ciemnej gwiazdy w tym dziele. Czytanie o nich sprawiło mi ogromną przyjemność i nawet nie zdałem sobie sprawy z tego, w którym momencie przeczytane przeze mnie sto pięćdziesiąt stron zmieniło się w czterysta osiemdziesiąt, a jakże niespodziewany koniec uderzył mnie z liścia prosto w twarz i sprawił, że z ciężkim sercem zamknąłem tom i odłożyłem go z powrotem na półkę. To było jak magiczne zaklęcie. Nie wiedziałem, że doszczętnie się wciągnąłem, dopóki nie było już za późno, a korupcja oraz intrygi, w których stopniowo pogrążało się królestwo Tearlingu, kompletnie zawładnęły moim umysłem i sprawiały, że nie pragnąłem niczego innego jak odpowiedzi oraz interwencji Prawdziwej Królowej Kelsea. Podsumowując, wydaje mi się, że Królowa Tearlingu to niesamowicie wciągająca i porywająca lektura, którą każdy szanujący się fan gatunku fantasy powinien mieć w swojej biblioteczce. Magia, zacofany, choć przyszłościowy świat rodem ze średniowiecza, intrygi, krew oraz dorastająca wśród tego wszystkiego, zaledwie dziewiętnastoletnia królowa Kelsea. I czego chcieć więcej?

W przeciwieństwie do innych występujących na co dzień w książkach bohaterek, Kelsea nigdy nie miała czasu na prowadzenie niewinnego życia wśród przyjaciół ani udawania zarówno przed całym światem, jak i samą sobą oraz śledzącymi ją czytelnikami, że jest tylko normalną nastolatką. Już od pierwszych stron wiemy, że jest wyjątkowa, w końcu Kelsea... Kelsea jest przyszłą...