Książka Włodka Markowicza to luźna zbieranina przemyśleń na tematy wszelakie. Nie odkrywane są tu żadne prawdy życiowe a truizmy są na porządku dziennym. Choć autor sam żartuje z powiedzeń typu "Żyj szczęściem", niestety jego przemyślenia sprowadzają się do tego typu stwierdzeń.

Merytorycznie jest źle. OK, nie źle, nie tragicznie. Gorsze słowo, by określić to, co jest zawarte w tej książce to PRZECIĘTNOŚĆ. Z niebywałym bólem piszę tę opinię, gdyż Włodek to osoba, którą niebywale cenię i szanuję za to, iż dzięki niemu zrozumiałam, że być introwertykiem oznacza pewność siebie i wyjątkowość. Po słowach zawartych w jego książce oczekiwałam kolejnej odmiany życia, póki co mój wzrok leniwie przebiegał po nic nie wnoszących w moje życie wątkach.

Wygląd książki. Przez cały czas drażniło mnie to, że linijki nie są uśrednione, rozumiecie. Każdy wers kończy się tam, gdzie mu się podoba, pełno jest dziur w tekście, co znacząco wpływa wrażenia estetyczne. Gdy już mowa o wrażeniach, przyznam że z niesmakiem podchodziłam do odwołań do memów internetowych, typu "Waaat", gdy Włod się czemuś dziwił i tym podobne. Nie mniej raziło mnie często wykorzystywanie słowa "D...", które dotyczy dolnej części pleców. W książce to nie wypada, by używać wulgaryzmów, chyba że mają one mieć KONKRETNY wydźwięk emocjonalny.


Książka napisana jest mimo to poprawnie. Czyta się lekko, bez refleksyjnie, gdyż nie ma tu niczego nowego do odkrycia. Jest mi z tego powodu niezwykle przykro i wracam na Włodowy kanał YT. Tam znajdę artyzm i indywidualność.

Książka Włodka Markowicza to luźna zbieranina przemyśleń na tematy wszelakie. Nie odkrywane są tu żadne prawdy życiowe a truizmy są na porządku dziennym. Choć autor sam żartuje z powiedzeń typu "Żyj szczęściem", niestety jego przemyślenia sprowadzają się do tego typu stwierdzeń.

Merytorycznie jest źle. OK, nie źle, nie tragicznie. Gorsze słowo, by określić to, co jest...