Książka od samego początku nie zachwyca i troszkę mi się dłużyła przez pierwsze rozdziały. Nie jest też jakąś wybitną lekturą, ale było w niej coś takiego, co sprawiało, że musiałam się dowiedzieć co będzie dalej, z każdą kolejną stroną zagłębiając się w historię.

Jest to zdecydowanie pozycja lekka, momentami nawet ciekawa, można się w niej zatracić i chce się dobrnąć do końca, aby dowiedzieć się jakie będzie zakończenie - choć w połowie można już co nie co przewidywać i domniemywać.

Głównych bohaterów nie da się nie lubić, szczególnie małomównego Matta i rozganiętej Celeste, choć książka tak na prawdę ma narrację z perspektywy Julie - głównej bohaterki.

Odnosiłam wiele razy takie dziwne uczucie, jakby Julie niekoniecznie posiadała dar empatii. Powiem więcej, często mnie irytowała swoim zachowaniem. Wtrącała nos w nie swoje sprawy i zachowywała się jakby pozjadała wszystkie rozumy. Zwalam to karb młodego wieku - w sumie jak miałam 18 lat to też myślałam, że wiem więcej niż starsi ode mnie ludzie. Główna bohaterka uważała, że Matt i jego rodzina jest dziwna, ale moim zdaniem sama też nie należała do najnormalnejszych osób, bo czymże jest normalność w dzisiejszym świecie? Mi się osobiście ta indywidualność Matta, Celeste i całej ich rodzinki podobała.
Przecież nie w każdym domu musi być po szkole ciepły obiad, a rodzice - szczególnie przechodzący traumę - spędzają czas razem ze swoimi dziećmi.

więcej opinii na stronie czytamiogladam.pl

Książka od samego początku nie zachwyca i troszkę mi się dłużyła przez pierwsze rozdziały. Nie jest też jakąś wybitną lekturą, ale było w niej coś takiego, co sprawiało, że musiałam się dowiedzieć co będzie dalej, z każdą kolejną stroną zagłębiając się w historię.

Jest to zdecydowanie pozycja lekka, momentami nawet ciekawa, można się w niej zatracić i chce się dobrnąć do...