Choć początkowo zabierałam się za Sagę niezbyt ochoczo, po krótkim czasie pochłonęła mnie całkowicie, z każdą kolejną częścią coraz bardziej. Moje początkowe obawy związane były z tym, że spodziewałam się w niej dużej dawki historii, i, co gorsza, polityki, której nie znoszę. Saga opowiada bowiem historię matki i córki w burzliwych czasach Polski XX wieku. Głównymi bohaterkami są Zosia i Kasia Markowskie. Akcja 'Bez pożegnania' toczy się w czasie II wojny światowej, kiedy to bohaterki zostają wywiezione na Syberię. Być może z racji moich obaw, które wkrótce zostały rozwiane (o czym za chwilę) lektura pierwszej części zajęła mi w porównaniu do kolejnych dwóch najdłużej. A może to dlatego, że dopiero poznawałam główne bohaterki, świat widziany ich oczami (właściwie oczami matki, bo ona jest tu narratorką), a był to przecież świat pełen niewiarygodnego cierpienia, niesprawiedliwości i okrucieństwa. Mimo to jednak autorka opowiada swoją historię w sposób rzeczowy, prosty. Taka jest też jej główna bohaterka, która nie rozczula się nad sobą, nie uderza w pompatyczny ton i choć wojna naznacza i jej życie swym piętnem, Zofia Markowska jednak ma niewiarygodny hart ducha, siłę walki, przetrwania, a jednocześnie wbrew wszystkiemu i mimo wszystko jest pełna serdeczności i wiary w dobro. Jest łagodna, nie pielęgnuje w sobie urazy, poczucia krzywdy, nie rozpacza nad swoim losem, skupia się na tym, co w życiu, drugim człowieku dobre. Nie komentuje w rozległy sposób wydarzeń, nie urąga rzeczywistości, trzyma się z dala od polityki a garnie do najmniejszego choćby przejawu ludzkiej dobroci, życzliwości.
Książka jest pełna prostoty, ciepła, jest napisana ujmującym językiem, i choć życie głównych bohaterek nie szczędzi im bólu, wyzwań to jednak jego jasna strona pozostaje zawsze najważniejsza. To wiara w nią cechuje bohaterki i tchnie nadzieją w serca czytelników. Wam gorąco polecam a sama mam nadzieję możliwie jak najszybciej zdobyć część czwartą, i niestety, ostatnią 'Sagi'.... Ps. Dodam jeszcze, że za sagami jako takimi nie przepadam, co jednak nie przeszkodziło mi zachwycić się 'Sagą' Rybałtowskiej.

Choć początkowo zabierałam się za Sagę niezbyt ochoczo, po krótkim czasie pochłonęła mnie całkowicie, z każdą kolejną częścią coraz bardziej. Moje początkowe obawy związane były z tym, że spodziewałam się w niej dużej dawki historii, i, co gorsza, polityki, której nie znoszę. Saga opowiada bowiem historię matki i córki w burzliwych czasach Polski XX wieku. Głównymi...