Nastawiłam się na lekką letnią przygodę nad Bałtykiem ale jak zwykle moje oczekiwania w niczym się nie pokrywały z tym co przeczytałam. Nawet nie wiem jak mam tę książkę ocenić...
Główna bohaterka irytowała mnie na każdej stronie (cała książka jest o niej więc irytowała mnie cały czas). Jej wieczne jojczenie na tuszę zwłaszcza podczas konsumpcji zapiekanek i innego niezdrowego żarcia przyprawiały mnie o mdłości. Ona prawie cały czas nic innego nie robi tylko myśli o jedzeniu, czuje zapachy jedzenia, je, je, je a potem biadoli, jaka to ona gruba. Kompleksy nie pozwalają jej się w pełni cieszyć urlopem, a jej spotkania z mężczyznami sprowadzają się tylko do narzekania typu "Co oni we mnie widzą, przecież jestem gruba!".
No i te jej wyobrażenia na temat: "Co inni sobie o mnie myślą kiedy mnie widzą. Pewnie wszyscy się ze mnie śmieją", itp. Otóż nie!!! Ja i mnóstwo moich znajomych w ogóle nie zawracamy sobie głowy takimi myślami widząc puszystą osobę. Mało tego, w moim najbliższym towarzystwie jest kilka osób, które mają problemy z wagą, ale nie robią z tego problemu. Taka opinia jest krzywdząca dla innych.
Ta książka zamiast motywować do akceptacji siebie jeszcze bardziej wpędza w depresję. Mam ogromną ochotę potrząsnąć Bogumiłą i przywalić jej parę razy "z liścia" aby wreszcie się ogarnęła i przestała się poniżać i rozczulać nad sobą. Scena nad morzem kiedy płakała nad sobą i wsuwała salami rozwaliła mnie totalnie.
I jeszcze jedno: co za irytująca maniera pisania i mówienia "rozglądnąć"??!! My z Mazowsza jesteśmy chyba szczególnie uczuleni na tę formę.

Nastawiłam się na lekką letnią przygodę nad Bałtykiem ale jak zwykle moje oczekiwania w niczym się nie pokrywały z tym co przeczytałam. Nawet nie wiem jak mam tę książkę ocenić...
Główna bohaterka irytowała mnie na każdej stronie (cała książka jest o niej więc irytowała mnie cały czas). Jej wieczne jojczenie na tuszę zwłaszcza podczas konsumpcji zapiekanek i innego...