W skrócie. Drizzt bije orki, użala się nad sobą, bije orki, użala się, koniec.

Zaczynam się zastanawiać czy autor nie ma kredytu we frankach i produkuje książki masowo. Skończyć powinien już dawno.
2/10 przez sentyment do Doliny Lodowego Wichru.

W skrócie. Drizzt bije orki, użala się nad sobą, bije orki, użala się, koniec.

Zaczynam się zastanawiać czy autor nie ma kredytu we frankach i produkuje książki masowo. Skończyć powinien już dawno.
2/10 przez sentyment do Doliny Lodowego Wichru.

Obould jest Grumshem ...

Orki z plemienia Wielu Strzał zbierają sojuszników z Grani Świata. Do Oboulda przybywają gobliny i orki w ogromnych ilościach. Każde plemię odpowiada na wezwanie, bo Obould jest Grumshem.

Hordy orków zalewają Dolinę Strażnika, a przeciwstawiają im się krasnoludy z całą swoją zaciekłością. Szpiedzy, już nie są szpiegami i dowodzą swojego męstwa i lojalności. Mirabarscy ziomkowie tną i rąbią swoimi toporami. Felbarrscy kupcy zaciekle bronią szańców. Trójka elfów wściekle kąsa tyły wroga, a Pogromcy Flaków z Pwentem na czele, oprócz tego że niewyobrażalnie śmierdzą, są przydatni w każdej potyczce.

Kiedy król Bruenor się obudzi przyjaciele będą przy nim. Razem zapieczętują wrota Mithrillowych Hal, żeby żaden ork ich nie przekroczył. Wici zostaną rozpuszczone do sąsiadujących miast, proponując sojusz i prosząc o wsparcie militarne.

Obould jest Grumshem, ale czy to wystarczy?

Obould jest Grumshem ...

Orki z plemienia Wielu Strzał zbierają sojuszników z Grani Świata. Do Oboulda przybywają gobliny i orki w ogromnych ilościach. Każde plemię odpowiada na wezwanie, bo Obould jest Grumshem.

Hordy orków zalewają Dolinę Strażnika, a przeciwstawiają im się krasnoludy z całą swoją zaciekłością. Szpiedzy, już nie są szpiegami i dowodzą swojego męstwa i...

Karuzela śmiechu trwa. Ale to taki śmiech z piwnicy tortur, do tego wywołany sztucznie, żeby opóźnić kaźń.

Karuzela śmiechu trwa. Ale to taki śmiech z piwnicy tortur, do tego wywołany sztucznie, żeby opóźnić kaźń.

Przy poprzedniej części napisałam, że najbardziej lubię drowa, gdy jest pozostawiony z własnymi rozterkami, samotny i tak właśnie stało się w tej części. Aż mnie boli, że nie mogę mu pomóc. Oznacza to, że wciąż budzi we mnie emocje.

Przy poprzedniej części napisałam, że najbardziej lubię drowa, gdy jest pozostawiony z własnymi rozterkami, samotny i tak właśnie stało się w tej części. Aż mnie boli, że nie mogę mu pomóc. Oznacza to, że wciąż budzi we mnie emocje.

- przeczytana drugi raz (2011)

- przeczytana drugi raz (2011)

W tej części przygód Drizzt zostaje pozostawiony sam sobie. Po wielu tomach przepełnionych wpływem przyjaciół na życie drowa, mamy go znowu samotnego i wrażliwego. Jego jedynym motywem działania jest zemsta na niezliczonych zastępach wrogów.
Książka pochłonięta "na raz".

W tej części przygód Drizzt zostaje pozostawiony sam sobie. Po wielu tomach przepełnionych wpływem przyjaciół na życie drowa, mamy go znowu samotnego i wrażliwego. Jego jedynym motywem działania jest zemsta na niezliczonych zastępach wrogów.
Książka pochłonięta "na raz".

Fajna książka, aczkolwiek Salvatore często pisze walki na siłę, takie które są w ogóle nie potrzebne. Tu trochę przesadził

Fajna książka, aczkolwiek Salvatore często pisze walki na siłę, takie które są w ogóle nie potrzebne. Tu trochę przesadził

dziwiłem się zadarzenią w tej części, dobrawdy nie rozumiem ich problemów jak to jest być elfem, albo nie będę miał dzieci bo zginę w walce... inna rzeczą która zauważyłem w tej serii, rany zaczynają zostawać na bohaterach nagle wychodzą po bitwach z z złamaniem paraliżem czy inną przypadłością ciekawe jak to się rozwinie

dziwiłem się zadarzenią w tej części, dobrawdy nie rozumiem ich problemów jak to jest być elfem, albo nie będę miał dzieci bo zginę w walce... inna rzeczą która zauważyłem w tej serii, rany zaczynają zostawać na bohaterach nagle wychodzą po bitwach z z złamaniem paraliżem czy inną przypadłością ciekawe jak to się rozwinie

Książka dla dzieci. Przygody Drizzta"Rambo"Supermana, który zabija orki tuzinami, dziesiątkami w międzyczasie użala się nad sobą. Wszystkie rozdziały z Drizztem są takie same, jego walki są schematycznie i powtarzalne do bólu. Największym problem jest brak równego przeciwnika dla Drizzta. Identyczne "przygody" mają niezniszczalni Cattiebrie i Wulfgar - rozczulają się nad sobą i pokonują setki orków . Do tego dochodzą opisy bitew bohaterskich, mężnych i zacnych krasnoludów. Te wszystkie głupoty zajmują jakieś 3/4 książki.
W miarę oryginalnym wątkiem (taki się wydaje porównując go do reszty książki) jest umacnianie się władzy króla orków Oboulda. To jedyne rozdziały które da się czytać.

Książka dla dzieci. Przygody Drizzta"Rambo"Supermana, który zabija orki tuzinami, dziesiątkami w międzyczasie użala się nad sobą. Wszystkie rozdziały z Drizztem są takie same, jego walki są schematycznie i powtarzalne do bólu. Największym problem jest brak równego przeciwnika dla Drizzta. Identyczne "przygody" mają niezniszczalni Cattiebrie i Wulfgar - rozczulają się nad...

Znacznie lepsza niż pierwsza, dobra część. Naprawdę świetna książka. Nie było momentu, którego czytając bym się nudził.POLECAM

Znacznie lepsza niż pierwsza, dobra część. Naprawdę świetna książka. Nie było momentu, którego czytając bym się nudził.POLECAM