Obecna sytuacja w naszym kraju wygląda następująco : albo jest bardzo dużo rozwodów, albo małżeństwa żyją w separacjach, albo żyją na tak zwaną "kocią łapę" lub też "na prawo jazdy", jednak są i też tacy, którzy są solo. W dzisiejszych czasach nazywamy to bardzo sympatycznie - bycie singlem. Nie ma już starych panien, starych kawalerów, są single. Przeważnie twierdzą, że jest im tak wygodnie i bardzo dobrze. Jednak podejrzewam, że gdzieś tam w ich głębi kryje się samotność, brak poczucia bezpieczeństwa lub też głęboko ukryta tęsknota. Tęsknota za normalnością, za byciem z kimś, przy kim można by się czuć bezpiecznym i kochanym. Pani Renata Górska musi być doskonałą obserwatorką i to nie tylko otaczającej nas przyrody...

"Cztery pory lata" to wspaniała powieść, która przenosi nas do malowniczego i turystycznego miasteczka nieopodal Krakowa. Miasteczko to sprzyja wielu znajomościom, ale też i plotkom. Kornelia, bohaterka powieści jest dobiegającą trzydziestki singielką. Całe życie spędziła w "zamkowej" willi gdzie mieszka z rodzicami i rodziną brata. Pracuje w księgarni, gdzie spędza większość swojego czasu. Reszta czasu to słodkie leniuchowanie lub czas spędzony z rodziną lub trzema szalonymi przyjaciółkami, które za wszelką cenę próbują znaleźć jej życiowego partnera. Nela uważa jednak, że dobrze jest jak jest, jednak gdy poznaje Piotra jej życie się zmienia. Brak komunikacji, niedopowiedzenia, ale przede wszystkim strach doprowadza do rozstania. Na domiar złego pojawiają się kłopoty związane z domem rodzinnym, bratem i bratową. Dla Kornelii to za wiele, zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że bycie singlem wcale nie jest dobrym i właściwym wyborem, zaczyna tęsknić...

Renata Górska rewelacyjnie ujęła atmosferę małych miejscowości, gdzie wszyscy o wszystkich wiedzą, a jak chcą się czegoś dowiedzieć, wystarczy wybrać się do pobliskiego fryzjera, który z najnowszymi plotkami jest na bieżąco. Są też plusy mieszkania w małych osadach z pewnością należą do nich uroki dobrego sąsiedztwa i zarazem pewnej jedności. największym jednak plusem są zawierane przyjaźnie, które trwają latami. Potrafią przetrwać największe próby, rozczarowania, jednak prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystkie niedogodności i chwile zwątpienia. Idealnym przykładem są bohaterki powieści - Iga, Nela, Gośka i Dorota. Są zawsze wtedy gdy są potrzebne, ale i wtedy gdy nikt od nich tego nie oczekuje. Wspaniale jest mieć przyjaciela na dobre i złe. Podobnie jest w przypadku rodziny, która jest również bardzo ważna i potrzebna. Na wspaniałą i wyjątkową rodzinę zawsze można liczyć. Górska idealnie i na bardzo dobrym przykładzie ukazała nam te wartości, które dla człowieka powinny być najważniejsze i priorytetowe. Autorka jednak głównie postawiła na miłość. Miłość bezwarunkową i bezinteresowną, na którą czasem warto poczekać dłużej, jednak powinno się mieć pewność, że to jest TO. TO na co czekamy, na co warto czekać i za czym warto tęsknić. Niestety nie zawsze lokujemy nasze uczucia we właściwym miejscu i we właściwych osobach, niekiedy otrzymujemy "kopa" od ludzi, którym ufamy. Wtedy już ciężko się przełamać, zaufać, a z pewnością oddać komuś własne serce. Nie raz i nie dwa popełniamy błędy przy wyborze, jednak Bóg czy też los potrafią sprawić, by z czasem każdy człowiek znalazł to czego szuka, za czym tęskni, by poczuł się spełniony i szczęśliwy, a także odpowiednio ulokował własne uczucia . Choć czasem sami przed sobą nie potrafimy przyznać, że czegoś nam brakuje, z upływem czasu to się zmienia, pragniemy, tęsknimy i dochodzi do naszej podświadomości jakiś brak, który tylko czeka, by go zaspokoić. Dlatego wierzę, że w świecie singli zaistnieje jeszcze tak długo oczekiwana miłość. Jak mawiała moja Babcia " Każda potwora znajdzie swojego amatora", jednak ja wolę wierzyć w to, że dla każdego przeznaczona jest gdzieś w świecie jego druga połówka jabłka. Ja swoją znalazłam kilkanaście lat temu...

"Cztery pory lata" to piękna historia o miłości, przyjaźni, rodzinie, ale także interesująca wycieczka po pięknych i interesujących "zielonych zakątkach". Autorka przekonała mnie do siebie nie tylko rewelacyjną historią upartej singielki, ale także świetnymi i bardzo realistycznymi opisami przyrody, które świetnie dopełniły całości. Do dziś słyszę śpiew ptaków, czuję zapach lasu i widzę pełną paletę barw sąsiadujących z willą łąk. Z przyjemnością i ogromną radością zapoznam się z pozostała twórczością Pani Renaty. Jednak mam cichą nadzieję, że gdzieś w niedalekiej przyszłości powrócę do tego podkrakowskiego miasteczka, by poznać dalsze losy Kornelii, Piotra oraz ich przyjaciół.

Renata Górska przekonała mnie, że w życiu ważna jest miłość, rodzina, przyjaźń, ale także zaufanie i przyroda,. Dlatego polecam powieść głównie tym, którzy znajdą choć jedną z tych cech, która jest w ich życiu ważna. Lekkość pióra autorki z pewnością umili czytanie niejednemu czytelnikowi. Jednak zdecydowanie książkę powinny przeczytać osoby samotne, które być może uwierzą, że na miłość nigdy nie jest za późno, wystarczy jej odrobiną dopomóc...

Obecna sytuacja w naszym kraju wygląda następująco : albo jest bardzo dużo rozwodów, albo małżeństwa żyją w separacjach, albo żyją na tak zwaną "kocią łapę" lub też "na prawo jazdy", jednak są i też tacy, którzy są solo. W dzisiejszych czasach nazywamy to bardzo sympatycznie - bycie singlem. Nie ma już starych panien, starych kawalerów, są single. Przeważnie twierdzą, że...