W literaturze dla nastolatków, starszych i tych nieco młodszych, od długiego czasu panuje moda na tematykę fantastyczną, magiczną i ogólnie nadprzyrodzoną oraz oderwaną od realnej rzeczywistości. Młodzi bohaterowie zdobywają ostrogi dorosłości wymachując mieczami bądź czarodziejskimi różdżkami, krocząc poprzez sny, własne i cudze, lub wymyślone krainy. Nie do końca tę modę rozumiem, no ale niech będzie, w końcu nastolatką byłam tak dawno, że pewno zwyczajnie nie wyczuwam trendów.

Ale oto trafiłam wreszcie na powieść dla młodzieży bardzo sympatyczną, której akcja umieszczona jest w świecie realnym. Czternastolatka Hania opisuje codzienne sprawy, z dużym poczuciem humoru, wrażliwością i bystrością opatrując je własnymi komentarzami. W swoim otoczeniu (rodzina, sąsiedzi, znajomi, koledzy i nauczyciele) styka się z rozmaitymi przypadkami, postawami, poglądami, a jej dziennik jest okazją dla młodych czytelników, by samodzielnie oceniać opisywane sprawy i wyrabiać sobie zdanie.

Książka jest nieodparcie zabawna i zarazem mądra. Hania wydaje się bardzo dojrzała jak na swój wiek, ale na szczęście nie struga "starej malutkiej" i ma do samej siebie cudowny dystans. Co szczególnie ujęło mnie w jej zapiskach, to fakt, że nie jest to głupawe ćwierkanie o niczym, bohaterka pisze dowcipnie o sprawach poważnych: odwadze, przyjaźni, odpowiedzialności, a często porusza też tematy wręcz dramatyczne, jak choćby wątek dziewczynki, która była szczęśliwa, gdy matka uderzyła ją w twarz i rozbiła jej wargę, bo potem chwyciła ją za ramiona i sprawdzała, czy rana nie będzie wymagała szycia - i o to chwycenie za ramiona chodziło. I dla Hani, i dla czytelnika wstrząsające jest spostrzeżenie, że bywają rodzice, którzy własne dziecko dotykają tylko wtedy, gdy biją...

Myślę, że to świetna lektura dla nastolatków, pozwalająca w tym trudnym wieku lepiej rozpatrzyć się w swoim naturalnym środowisku (dom, szkoła), czyli tam, gdzie i w późniejszych latach niezaprzeczalnie przyjdzie im spędzić znacznie więcej czasu, niż w szkole magii, zaczarowanym lesie czy innym fantastycznym miejscu.

W literaturze dla nastolatków, starszych i tych nieco młodszych, od długiego czasu panuje moda na tematykę fantastyczną, magiczną i ogólnie nadprzyrodzoną oraz oderwaną od realnej rzeczywistości. Młodzi bohaterowie zdobywają ostrogi dorosłości wymachując mieczami bądź czarodziejskimi różdżkami, krocząc poprzez sny, własne i cudze, lub wymyślone krainy. Nie do końca tę modę...