Zaczynając „Ogień i lód” obawiałam się, iż będzie on słabszy od pierwszej części Wojowników. Jakieś pół roku temu byłam zachwycona „Ucieczką w dzicz” i nie chciałam, by coś zepsuło mój stosunek do tej serii. Czy tak się stało? Na szczęście nie. Jestem równie mocno zadowolona z poznania tej historii, a nawet uważam ją za odrobinę lepszą od poprzedniczki.

Historia początkowo nie bardzo mnie zaciekawiła. Koty żyją dalej w lesie, chodzą na polowania i spotkania klanów. Nuda. Ale w miarę czytania, coś zaczęło się dziać. Konflikt między klanami, choć początkowo trochę dla mnie niezrozumiały, to wraz z rozwijającą się akcją stawał się jasny i klarowny. Ale wynikało to jedynie z tego, co w danej chwili autorka chciała przedstawić. Poza tym występowało tu wiele wątków większych i mniejszych, i ciężko jest mi obecnie zdecydować, który był tym głównym. Nie chcąc spoilerować, nie poruszę tu wielu z mnich, ale z pewnością muszę przyznać, że bardzo podobał mi się ten związany z pomocą drugiemu klanowi. Był to bardzo bohaterski czyn ze strony Klanu Pioruna, który pokazał, iż mimo różnic i podziałów na grupy, koty te potrafią pomagać sobie w trudnych chwilach.

Poza tym wśród bohaterów dało się zauważyć znacznie więcej emocji i różnorakich relacji w porównaniu do pierwszego tomu. Koty pokazały również jak silne i waleczne potrafią być oraz jak bardzo potrafią namieszać między innymi. Nie brakuje tu intryg, humoru czy nawet wątku miłosnego. Co więcej, czytając o bohaterach, pomimo ich dość skomplikowanych imion, łatwo ich od siebie odróżnić, gdyż autorka zaopatrzyła każdego z nich w zestaw wyróżniających cech.

Bardzo pozytywnie wypadła też strona techniczna książki. Okładka jest bardzo ładna i idealnie pasuje do fabuły. W środku tak jak w pierwszym tomie jest mapka obrazująca tereny klanów oraz krótkie opisy kilku członków z każdego z klanów.

Jak widać moje obawy były niepotrzebne. Książka bardzo mi się spodobała, zarówno treść, jak i jej wygląd. Zarówno pierwszy, jak i drugi tom wywarły na mnie pozytywne wrażenie, więc je sli będzie taka możliwość, to z pewnością będę kontynuować czytanie tej serii. I teraz już na pewno nie będę się niczego obawiać przed czytaniem!

Zaczynając „Ogień i lód” obawiałam się, iż będzie on słabszy od pierwszej części Wojowników. Jakieś pół roku temu byłam zachwycona „Ucieczką w dzicz” i nie chciałam, by coś zepsuło mój stosunek do tej serii. Czy tak się stało? Na szczęście nie. Jestem równie mocno zadowolona z poznania tej historii, a nawet uważam ją za odrobinę lepszą od poprzedniczki.

Historia początkowo...