Sonic Youth to zespół tyleż undergroundowy, co i ikoniczny. Uprzedzając krzyki i oburzone prychnięcia, jakoby ikoniczny miał być twór wcale nie nadmiernie popularny, spieszę z doprecyzowaniem, że za zasługujące na to miano uważa się konkretnie dwa jego elementy:

1) Kim Gordon jako swoiste przeciwieństwo owianej złą sławą Courtney Love; kobieta stonowana, lecz seksowna (wedle opinii rozpowszechnionej wśród osób, które zapałały chęcią wypowiedzenia się w tej sprawie), zrównoważona, acz charyzmatyczna artystka, rozwijająca się wśród nowojorskiej bohemy, alternatywna inteligentka, córka profesora, wrażliwa i transcendentnie zakochana w człowieku, z którym zespół ten stworzyła. Sama Kim swoją seksualność określa w sposób następujący:

Szczerze mówiąc, przez te wszystkie lata prawie nigdy nie myślałam o mojej „dziewczęcości” – chyba że nosiłam akurat wysokie obcasy, ale wtedy czułam się raczej jak transwestyta.
A jednak…

Najbardziej spotęgowany stan bycia kobietą, to obserwowanie ludzi, którzy patrzą na ciebie.

2) Związek (i małżeństwo) Kim Gordon z Thurstonem Moore’em, którzy przez lata byli postrzegani jako ideał dopasowania dwojga ludzi. Sama Kim podkreśla głębię ich relacji znaczącym odwołaniem do zjawisk nurzających się na takim poziomie głębi, na jakim znajduje się swoją własną dwuosobową rzeczywistość, znacząco oddaloną od tego, co istnieje w dającej się ogarnąć zmysłami realności:

Co może być lepszego niż dzielenie tego uczucia transcendencji z człowiekiem, z którym byłam tak blisko we wszystkich innych dziedzinach życia, z kimś, kto doświadczał tego samego? Było to uczucie niemożliwe do przekazania komukolwiek innemu poza nami. Pragnęłam wyzwolenia, zatracenia siebie, chciałam się wewnątrz tej muzyki. Było to to samo poczucie mocy, którego doświadcza się, pływając w oceanie, gdy porywa nas fala i przenosi w jakieś inne miejsce.

A sam zespół? Sam zespół zaskarbił sobie takie etykiety, jak alternatywny, nowofalowy, eksperymentalny i wszystkie inne, które stają się niezbędne, kiedy chce się coś opisać jako warte uwagi poprzez znajdowanie się poza papką popkultury, jednocześnie brzmiąc, jakby sam dobór leksyki miał być świadectwem, że poniżej poziomu bohemy w ogóle nie warto spoglądać.

Cały tekst:
https://www.facebook.com/statekglupcow/posts/329888284136064?notif_t=like&notif_id=1502709923244317

Sonic Youth to zespół tyleż undergroundowy, co i ikoniczny. Uprzedzając krzyki i oburzone prychnięcia, jakoby ikoniczny miał być twór wcale nie nadmiernie popularny, spieszę z doprecyzowaniem, że za zasługujące na to miano uważa się konkretnie dwa jego elementy:

1) Kim Gordon jako swoiste przeciwieństwo owianej złą sławą Courtney Love; kobieta stonowana, lecz seksowna...