Piekielny Wyścig trwa. Etap dżungli i pustyni już za uczestnikami. Nie wszystkim udało się go przetrwać. Jednak Tella jest jednym z "szczęśliwców" którzy biorą dalszy udział w walce o cudowne lekarstwo. Przed nią kolejne etapy gry, odmienne niż poprzednie. Również relacje między uczestnikami się zmieniają. Sekrety i brak zaufania dają o sobie znać. Czy Telli uda się wygrać lekarstwo i nie stracić osób na których jej zależy?

Przyznaje, że podeszłam do tej pozycji z dystansem. Pierwsza część zupełnie mnie nie porwała. Ot była dla mnie lekkim i łatwym przerywnikiem pomiędzy lekturami. Dlatego tutaj zachowałam dystans. Oczywiście przeżyłam ekscytację otrzymując paczuszkę z książką (tak jest zawsze, dosłownie zawsze), ale gdzieś z tyłu głowy pozostawała obawa "Jak wypadnie ta część?".

Zacznijmy od najważniejszego - główna bohaterka, Tella trochę mniej grała mi na nerwach niż przy poprzedniej części. Nadal jest nieco zagubioną Sierotką Marysią, ale powoli zaczyna wychodzić z tego stanu. Zaczyna mieć swoje zdanie, podejmować decyzje (nie zawsze słuszne, ale nikt nie jest idealny) i przede wszystkim zaczyna mieć charakterek. Stwierdzam, że malutkimi kroczkami przeobraża się w dziewuszkę z ikrą. Oby to nie upadło, bo wtedy nie będę mieć litości.

Mam wrażenie, że w tej części więcej uwagi poświęcono innym bohaterom. Pojawiają się nowi, wspominają starych i momentami można się w tym pogubić. Na całe szczęście gdzieś to wszystko zaczyna układać się w logiczną całość i łatwo sobie poradzić z mnogością imion i nazw. Do tego, czytelnik ma możliwość poznania powodów jakimi kierują się inni bohaterowie. I choć Tella od początku ma za sobą czytelnika i jego wsparcie, teraz zaczyna je delikatnie tracić na rzecz innych. W końcu oni też chcą kogoś uratować.

Największym plusem tej serii są dla mnie oczywiście pandory. Uwielbiam je nad życie i jestem bardzo zadowolona, że tak wiele pojawiło się ich w tej pozycji. Poznajemy lepiej nie tylko ludzi, ale również ich towarzyszy. A oni wcale nie są aż tak przewidywalni i oczywiści.

Język zbytnio się nie zmienił. Nadal jest prosty, bez większych wymysłów. Jednak tym razem wydaje się być lepiej użyty. Wraz z krótkimi rozdziałami sprawia, że lektura leci na łeb na szyje. Te książkę czyta się naprawdę w ekspresowym tempie.

Druga część "Wody i ognia" jest zdecydowanie lepsza od poprzedniczki. Jednak mimo wszystko nie zmienię zdania, że jest to typowa młodzieżówka, z którą starszy czytelnik może mieć nie lada problem. To pozycja typowo łatwa, szybka i przyjemna. Bez zawirowań i skomplikowania. I choć była miłą rozrywką, nie wiem czy wróciłabym do niej znów. Dla mnie to raczej jednorazowa przygoda. Ale przynajmniej bardzo miła.

Tekst z http://smieszna-nazwa.blogspot.com/

Piekielny Wyścig trwa. Etap dżungli i pustyni już za uczestnikami. Nie wszystkim udało się go przetrwać. Jednak Tella jest jednym z "szczęśliwców" którzy biorą dalszy udział w walce o cudowne lekarstwo. Przed nią kolejne etapy gry, odmienne niż poprzednie. Również relacje między uczestnikami się zmieniają. Sekrety i brak zaufania dają o sobie znać. Czy Telli uda się wygrać...