„Kamień i sól” to druga część serii „Ogień i woda” autorstwa Victorii Scott. Ponownie mamy do czynienia z motywem gry, w której zwycięzca może być tylko jeden – gracze rywalizują ze sobą w morderczych warunkach i stawiają czoła coraz to trudniejszym wyzwaniom. I chociaż autorce udaje się przemycić sporo oryginalnych pomysłów – takich jak bardzo ciekawy wątek pandor – jej książki nadal wydają się być po prostu kolejną wariacją „Igrzysk Śmierci”. Może i dużo lepszą od „Endagame” Jamesa Freya, ale nadal tylko wariacją.

W tym tomie akcja nabiera tempa. Uczestnicy Piekielnego Wyścigu są coraz bardziej zdeterminowani i posuną się do wszystkiego, żeby wygrać. W regułach Wyścigu zachodzą kolejne zmiany, a przed grami pojawiają się nowe przeszkody. Victoria Scott nie ma litości dla swoich postaci - w drugiej części „Ognia i wody” przelewa się o wiele więcej krwi, a w ilości zabijanych bohaterów autorka dorównuje George’owi R. R. Martinowi, mistrzowi w tej dziedzinie. Ale największą przemianę przeszła Tella. Nie jest to już ta sama rozpieszczona dziewczynka, którą pamiętamy z pierwszej części. Tym razem jest zdecydowana i pewna siebie, i nie zamierza tak łatwo zrezygnować ze zwycięstwa.

To właśnie Piekielny Wyścig robi z ludźmi. Każe nam wybierać między życiem jednych a drugich. Sprawia, że jesteśmy mniej ludźmi, a bardziej zwierzętami, w desperacji próbującymi chronić członków własnego stada bardziej niż innych.

Zdecydowanie jednak najbardziej zaskakujące jest zaskoczenie – ale nie ze względu na treść. Finał „Kamień i sól”, choć bardzo emocjonujący, pozostawia w głowie czytelnika mnóstwo pytań i wydaje się być wręcz idealnym wstępem do kontynuacji. Problem w tym… że o kontynuacji wciąż nic nie wiadomo, a jak mówi sama autorka, wszystko zależy od decyzji wydawcy. Osobiście mam nadzieję, że trzeci tom kiedyś się ukaże. W historii Telli pozostało jeszcze wiele niedopowiedzeń, które mają szansę stać się opowieścią o wiele ciekawszą, niż sam przebieg Piekielnego Wyścigu.

„Kamień i sól” jest pod wieloma względami lepszy od „Ognia i wody”. Bardziej interesujący, bardziej wciągający, bardziej poruszający. Mimo to seria Victorii Scott nie podbije świata – jest zbyt schematyczna i zbyt nieprzemyślana, a Tella i Guy nie są bohaterami, o których można by czytać w nieskończoność. To takie książki, które mają szansę spodobać się czytelnikowi, tylko jeżeli w danej chwili potrzebuje on czystej rozrywki. Jeśli szukamy czegoś lekkiego i emocjonującego, co pozwoli nam na parę godzin zupełnie zapomnieć o otaczającym świecie, a jednocześnie niezbyt wymagającego – seria Victorii Scott nada się idealnie.

Weronika Wróblewska