Czym dokładniej jest ten "tomik"? Ja go widzę, jako pierwszą czytaną przeze mnie pozycje, którą mógłbym nazwać na wskroś modernistyczną. I nie mam tu na myśli odwołania do Młodej Polski, ale właśnie do czasów współczesnych - współczesny język, czasem aż do bólu, sama treść również nieraz i nie dwa jest "wulgarna", współczesne konteksty, bardzo krótka i zwięzła - typowa dla XXI wieku forma - opowiadania mają po pół do maksymalnie kilku stron, i są właściwie niezależnymi bytami.

Co więcej książka ta łamie chyba wszystkie konwenanse które się wiążą z samym pojęciem "książka"; wielokrotnie podczas lektury byłem zszokowany, że papier w ogóle "zgodził się przyjąć" taką treść.

I choć muszę zaznaczyć, że niektóre "opowiadania" delikatnie mówiąc nie są najlepsze i parę chętnie wyrzuciłbym z tej książki, tak samo jak i więszkość ilustracji, całość naprawdę polecam, autor ma mnóstwo dystansu do siebie, otaczającego nas świata, kapitalne poczucie humoru, i bogatą wyobraźnie.
Co więcej często pod tą cudaczną, błazeńską fantasmagorią, Mroziński skłania czytelnika do głębszych refleksji. Doprawdy dziwną mieszanką jest ta pozycja...

Czym dokładniej jest ten "tomik"? Ja go widzę, jako pierwszą czytaną przeze mnie pozycje, którą mógłbym nazwać na wskroś modernistyczną. I nie mam tu na myśli odwołania do Młodej Polski, ale właśnie do czasów współczesnych - współczesny język, czasem aż do bólu, sama treść również nieraz i nie dwa jest "wulgarna", współczesne konteksty, bardzo krótka i zwięzła - typowa dla...