Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czym dokładniej jest ten "tomik"? Ja go widzę, jako pierwszą czytaną przeze mnie pozycje, którą mógłbym nazwać na wskroś modernistyczną. I nie mam tu na myśli odwołania do Młodej Polski, ale właśnie do czasów współczesnych - współczesny język, czasem aż do bólu, sama treść również nieraz i nie dwa jest "wulgarna", współczesne konteksty, bardzo krótka i zwięzła - typowa dla XXI wieku forma - opowiadania mają po pół do maksymalnie kilku stron, i są właściwie niezależnymi bytami. Co więcej książka ta łamie chyba wszystkie konwenanse które się wiążą z samym pojęciem "książka"; wielokrotnie podczas lektury byłem zszokowany, że papier w ogóle "zgodził się przyjąć" taką treść. I choć muszę zaznaczyć, że niektóre "opowiadania" delikatnie mówiąc nie są najlepsze i parę chętnie wyrzuciłbym z tej książki, tak samo jak i więszkość ilustracji, całość naprawdę polecam, autor ma mnóstwo dystansu do siebie, otaczającego nas świata, kapitalne poczucie humoru, i bogatą wyobraźnie. Co więcej często pod tą cudaczną, błazeńską fantasmagorią, Mroziński skłania czytelnika do głębszych refleksji. Doprawdy dziwną mieszanką jest ta pozycja...