Nic mnie ostatnio tak nie ucieszyło, jak list znaleziony w skrzynce na listy.
Książka, którą w nim znalazłam pozwoliła na chwilę oderwać się od codziennych problemów. „Sekret zegarmistrza” Renaty Kosin, bo o niej mowa, to jedna z tych książek, które po przeczytaniu pozostawiają niedosyt historii i klimatu.
Główną bohaterką książki jest Helena, która dokonując jak jej się wydawało, samodzielnych wyborów, osiedla się na jednej z Podlaskich wsi.
W dworku od pokoleń należących do jej rodziny odnajduje pamiętnik, który miał być nigdy nieodkrytym. Stanowi on mapę dzięki, której kobieta poznaje najgłębiej skrywane sekrety rodzinne. Helena (a właściwie Lena bo tak woli, by się do niej zwracano) wraz z córką odbywa podróż dzięki której nie tylko odkrywa zapomniane karty rodzinnej historii, ale także znajduje w nich miejsce dla siebie.
Autorka niezwykle malowniczo i sugestywnie opisuje klimat wsi położonej gdzieś w środku niczego. Chciałoby się usiąść wraz z bohaterkami na werandzie i pić kompot z wiśni. Okraszana odrobiną rodzinnych wspomnień i historycznych postaci ( jak choćby M. Skłodowska Curie, czy P. Picasso) książka stanowi mieszkankę tego co przeszłe, z tym co współczesne.
I choć momentami może drażnić powierzchowne podejście do niektórych wątków lub po prostu brak ich zakończenia, to czas przeżyty z książką będzie należał do przyjemnych.

Nic mnie ostatnio tak nie ucieszyło, jak list znaleziony w skrzynce na listy.
Książka, którą w nim znalazłam pozwoliła na chwilę oderwać się od codziennych problemów. „Sekret zegarmistrza” Renaty Kosin, bo o niej mowa, to jedna z tych książek, które po przeczytaniu pozostawiają niedosyt historii i klimatu.
Główną bohaterką książki jest Helena, która dokonując jak jej się...