Znakomita powieść historyczna.
Cornwell powraca w niej do opisywanego już przez Szekspira, jednego z epizodów wojny stuletniej - wspaniałego zwycięstwa angielskich łuczników pod Azincourt wieńczącego francuską kampanię Henryka V z 1415 r.
Autor stara się wiernie trzymać faktów do tego stopnia, że nawet większość pojawiających się tu postaci ma swoje pierwowzory historyczne.
Wprawdzie jeśli chodzi o tło społeczno-obyczajowe, to zbyt wiele tu nie znajdziemy, za to w innej dziedzinie Cornwell okazał się mistrzem. Przyznaję, że chyba nie spotkałem jeszcze dotąd w literaturze tak realistycznych, tak sugestywnie, dosadnie i w przejmujący sposób opisanych scen batalistycznych. Naprawdę czyta się je z wypiekami na twarzy, niemal jakby było się tuż obok tych wszystkich okropności.
Przyjęta konwencja powieści w zasadzie preferuje zbiorowego bohatera, stąd główne postaci wypadają dość płasko i przewidywalnie. Za to dużo lepiej pod tym względem wygląda drugi plan, bo o takim Cornewaille'u czy Lanferelle'u można by pewnie napisać oddzielne powieści.
I jeszcze taka refleksja... Bitwy pod Azincourt i pod Grunwaldem dzieli zaledwie 5 lat, różnica w uzbrojeniu, środkach technicznych czy sposobie prowadzenia walki ogromna.
Książka jest świetnie napisana i czuje się to dosłownie od pierwszego zdania. Zachwyca swoboda i lekkość pióra tego pisarza, a jego barwny, miejscami brutalny język idealnie pasuje do tego gatunku literackiego. Na pewno sięgnę po jego inne powieści.
Zdecydowanie polecam.

Znakomita powieść historyczna.
Cornwell powraca w niej do opisywanego już przez Szekspira, jednego z epizodów wojny stuletniej - wspaniałego zwycięstwa angielskich łuczników pod Azincourt wieńczącego francuską kampanię Henryka V z 1415 r.
Autor stara się wiernie trzymać faktów do tego stopnia, że nawet większość pojawiających się tu postaci ma swoje pierwowzory historyczne....