Swego czasu w moje ręce trafiła "Złodziejka książek", którą spokojnie i bez wahania wymieniam jako moją ulubioną książkę, dlatego "Posłaniec" był dla mnie lekturą obowiązkową i po raz kolejny się nie zawiodłam.

Emocje zupełnie inne niż w "Złodziejce...", historia nieporównywalna. Miałam obawy, czy nie będę patrzeć na "Posłańca" przez pryzmat poprzedniczki, na szczęście już od pierwszych stron zapomniałam o bożym świecie i zatopiłam się w historii Eda Kennedy'ego.

Ed jest zwyczajnym chłopakiem, który prowadzi całkiem zwyczajne życie. Mieszka w rozpadającej się ruderze, wraz ze swoim psem Odźwiernym, z którym codziennie pije kawę. Ma 19 lat, ale po sfałszowaniu dowodu, pracuje jako taksówkarz. Kocha się w swojej przyjaciółce Audrey, grywa w karty z Marvem i Ritchiem.
Jego życie jest nudne, czynności które wykonuje na co dzień rutynowe, a przyszłość wydaje się, nie kryje żadnych niespodzianek.
Wszystko zmienia się, kiedy chłopak udaremnia napad na bank... Po tym wydarzeniu otrzymuje pierwszego asa i zostaje posłańcem. Jego zadaniem jest naprawianie świata... pomaga innym, sam często doznając uszczerbku, chociażby na zdrowie... Jednocześnie odbywa podróż w głąb siebie, która pozwala mu zmienić przeciętne życie

Markus Zusak w tej książce czaruje czytelnika... Bo niewątpliwie coś w niej jest... Historia wydaje się przewidywalna i naiwna, ale i tak nie sposób się od niej oderwać. Jeden rozdział, potem drugi i tak wędrujemy do kolejnego asa. Towarzyszymy Edowi i zastanawiamy się wraz z nim, jak tym razem rozwiąże ludzkie problemy, jak sobie poradzi? A wszystko za sprawą narracji pierwszoosobowej... Zaczynamy myśleć jak Ed i działać jak Ed.
Poznajemy różne sceny z ludzkiego życia... często dramatyczne, wzruszające albo wstrząsające... Autor serwuje nam paletę pełną różnorakich emocji.


Żeby jednak nie było tak kolorowo...

Ed spotyka na swojej drodze wielu interesujących ludzi, jednak zabrakło mi ich portretów, czuję niedosyt, bo nie wiem np. jak potoczyła się historia młodej matki z dziećmi. Z drugiej strony zdaję sobie sprawę z tego, że gdyby Zusak chciał się roztkliwiać, nad każdą postacią to książką musiałaby liczyć dwa razy więcej stron. Niemniej odrobinę mi czegoś zabrakło...

"Posłaniec" niesamowicie wciąga, szybko się czyta, jest bardzo ładnie wydany a do tego wszystkiego niesie jakieś przesłanie i skłania do przemyśleń... Czego chcieć więcej?

Polecam!

Swego czasu w moje ręce trafiła "Złodziejka książek", którą spokojnie i bez wahania wymieniam jako moją ulubioną książkę, dlatego "Posłaniec" był dla mnie lekturą obowiązkową i po raz kolejny się nie zawiodłam.

Emocje zupełnie inne niż w "Złodziejce...", historia nieporównywalna. Miałam obawy, czy nie będę patrzeć na "Posłańca" przez pryzmat poprzedniczki, na szczęście już...