Książki Camilli Läckberg poleciła mi moja przyjaciółka. Zakupiłam więc pierwszą część i w dość upalne sierpniowe popołudnie zapuściłam się w chłodne klimaty Fjällbacki. Muszę przyznać, że spodobało mi się tam!
Nie jest to jednak w żadnym razie przerażający thriller mrożący krew w żyłach, więcej tu wątków obyczajowych niż śledztwa, mi to nie przeszkadzało, jednak nastawionych na mordercze klimaty czytelników może to rozczarować.

Historia śmierci Alex mimo to jest wciągająca, Erika i Patrik bardzo sympatyczni i naturalni, a do tego wszystko odbywa się z chłodkiem i śniegiem w tle, a takie klimaty bardzo lubię.
Wielkim plusem tej książki jest brak naciąganych akcji typu: główna bohaterka-nie policjantka zamienia się nagle w ninja i rozwala gołymi rękami tabuny przeciwników, plądruje miejsce zbrodni od piwnic po strych, wynajduje ominięte przez głupich kryminalistyków dowody i oczywiście samodzielnie rozwiązuje całą zagadkę, a w międzyczasie wskakuje do łóżka pierwszemu lepszemu glinie pracującemu przy sprawie. Owszem był wątek uczucia między parą głównych bohaterów, ale nie nachalny i dobrze przemyślany.

Kolejnym plusem był fakt, że pani Läckberg pisze z humorem, który bardzo mi przypadł do gustu. Kilka razy zdarzyło mi się wybuchnąć śmiechem przy czytaniu, oby było tak dalej.

W końcu po ponad dwóch latach (tak dużo książek, tak mało czasu!) zabieram się za kolejne tomy i mam nadzieję, że się nie zawiodę :)
A "Księżniczkę z lodu" oczywiście polecam!

Książki Camilli Läckberg poleciła mi moja przyjaciółka. Zakupiłam więc pierwszą część i w dość upalne sierpniowe popołudnie zapuściłam się w chłodne klimaty Fjällbacki. Muszę przyznać, że spodobało mi się tam!
Nie jest to jednak w żadnym razie przerażający thriller mrożący krew w żyłach, więcej tu wątków obyczajowych niż śledztwa, mi to nie przeszkadzało, jednak...