Jak zwykle u tego autora przejaskrawione i podkoloryzowane do granic absurdu, okraszone łopatą rozdmuchanej sensacji rodem z Hollywood, chochelką pseudonaukowych wywodów aspirujących na psychologiczne i łyżeczką dość przaśnego humoru.
Ale czy nie za to właśnie kochamy Kellermana? Cudownie odmóżdża.

Jak zwykle u tego autora przejaskrawione i podkoloryzowane do granic absurdu, okraszone łopatą rozdmuchanej sensacji rodem z Hollywood, chochelką pseudonaukowych wywodów aspirujących na psychologiczne i łyżeczką dość przaśnego humoru.
Ale czy nie za to właśnie kochamy Kellermana? Cudownie odmóżdża.

Nudnawe

Nudnawe

Niestety ale ksiązka bardzo przeciętna..nie czuc emocji,napiecią co towarzyszy podczas czytania, że mozna sie związać emocjonalnie z głównymi bohaterami...do tego długo sie dłuzy czytanie, sama fabuła dobra ale dośc oczywiste było ze tylko 2 osoby były podejrzane i nikt więcej,koncówka tak naprawde najciekawsza co wszystko sie wyjasnia....

Niestety ale ksiązka bardzo przeciętna..nie czuc emocji,napiecią co towarzyszy podczas czytania, że mozna sie związać emocjonalnie z głównymi bohaterami...do tego długo sie dłuzy czytanie, sama fabuła dobra ale dośc oczywiste było ze tylko 2 osoby były podejrzane i nikt więcej,koncówka tak naprawde najciekawsza co wszystko sie wyjasnia....

Nudna , ciągnie się niemiłosiernie.
Bohaterowie to raczej antybohaterowie.
Więcej zmęczenia niż przyjemności z czytania.
Szkoda czasu.

Nudna , ciągnie się niemiłosiernie.
Bohaterowie to raczej antybohaterowie.
Więcej zmęczenia niż przyjemności z czytania.
Szkoda czasu.

Na tle innych powieści Kellermana „Detektywi” wypadają dość blado. Pierwsza część, gdzieś tak do połowy jest monotonna i mało dynamiczna, potem już akcja rusza z kopyta i książka napiera tempa. I wtedy jest już ok. Z drugiej strony właśnie w drugiej połowie większe nagromadzenie postaci drugoplanowych sprawiło, że te zaczęły mi się mylić. Za to w zakończeniu jakoś to wszystko się poukładało i wypadło ciekawie, przekonująco i wiarygodnie. A wątek, od którego zaczęła się współczesna akcja, był dla mnie bardzo interesującym zaskoczeniem. W ogólnej ocenie więc powieść wypadła dobrze.

Na tle innych powieści Kellermana „Detektywi” wypadają dość blado. Pierwsza część, gdzieś tak do połowy jest monotonna i mało dynamiczna, potem już akcja rusza z kopyta i książka napiera tempa. I wtedy jest już ok. Z drugiej strony właśnie w drugiej połowie większe nagromadzenie postaci drugoplanowych sprawiło, że te zaczęły mi się mylić. Za to w zakończeniu jakoś to...

Przeczytałam i z żalem stwierdzam iż jest to książka nadająca się jeden odcinek detektywistycznego serialu. Czyli zmarnowałam parę popołudni bo się męczyłam z tą książką podczas gdy można byłoby z tego nakręcić góra 1,5 godzinny odcinek. Jak ktoś lubi szybkie historie w rozwiązaniu jakiejś sprawy to niech się zabiera, ale dla mnie szału nie było.

Przeczytałam i z żalem stwierdzam iż jest to książka nadająca się jeden odcinek detektywistycznego serialu. Czyli zmarnowałam parę popołudni bo się męczyłam z tą książką podczas gdy można byłoby z tego nakręcić góra 1,5 godzinny odcinek. Jak ktoś lubi szybkie historie w rozwiązaniu jakiejś sprawy to niech się zabiera, ale dla mnie szału nie było.

Reed – mężczyzna, biały, porucznik w wydziale zabójstw.
Fox – mężczyzna, czarny, prywatny detektyw, kiedyś glina.
 
Reed i Fox to przyrodni bracia o tak pokomplikowanych psychologicznie relacjach, że trudno się w tym połapać. Tym bardziej, że muszą współpracować (to ich współdziałanie przypomina raczej jakąś chorą rywalizację) w sprawie morderstw i zaginięć młodych kobiet, połączonych z tajemniczym zniknięciem małego dziecka.
 
Fabuła sprawia wrażenie dość mocno naciąganej. Sztandarowi bohaterowie Kellermana: Milo Sturgis i Alex Delaware, pojawiają się w „Detektywach” gdzieś w tle. Bardzo odległym i bardzo nieważnym tle. Ale się pojawiają, a to oznacza, że przyciągające miłośników nazwiska mogą znaleźć się w recenzjach i reklamach.
 
Kellerman – moim niezwykle skromnym zdaniem – wyraźnie stacza się po równi pochyłej. Szkoda…

Reed – mężczyzna, biały, porucznik w wydziale zabójstw.
Fox – mężczyzna, czarny, prywatny detektyw, kiedyś glina.
 
Reed i Fox to przyrodni bracia o tak pokomplikowanych psychologicznie relacjach, że trudno się w tym połapać. Tym bardziej, że muszą współpracować (to ich współdziałanie przypomina raczej jakąś chorą rywalizację) w sprawie morderstw i zaginięć młodych kobiet,...

Typowy kryminał psychologiczny. Książka dobra ale trochę ciężko się ją czyta i trzeba uważać, żeby się nie pogubić.

Typowy kryminał psychologiczny. Książka dobra ale trochę ciężko się ją czyta i trzeba uważać, żeby się nie pogubić.

Wspólna więź, wspólne dochodzenie, bracia Reed i Fox.... na tropie mordercy

Wspólna więź, wspólne dochodzenie, bracia Reed i Fox.... na tropie mordercy