Pewnego dnia trafiłam na książkę Lois Lowry, „Nikczemy spisek. Łotrowska opowieść z haniebnymi ilustracjami autorki”. He he. Już sam tytuł daje wiele do myślenia. Co prawda nie zauważyłam w tej książce haniebnych rysunków w takim rozumieniu, w jakim ja je pojmuję. Chyba, że weźmiemy pod uwagę fakt, że obrazki wyglądają, jakby rysowała je 5-6 letnia dziewczynka, a stworzyła je przecież dorosła kobieta. He he. Cała książka utrzymana jest w konwencji sensacyjnej opowiastki o tym, jak dwa „wrogie” sobie obozy próbują się nawzajem wyeliminować ze swego życia.

A kto wchodzi w w skład obu obozów? Otóż, ta sama rodzina! Rodzina Willoughby. Tylko w jednym obozie znajdują się rodzice, w drugim – dzieci. Obie zaś grupy starają się pozbawić życia, domu i przyszłości siebie nawzajem. Rodzina Willoughby jest baaaardzo staroświecka i zdaje się swą staroświeckość traktować jak jedyną, naprawdę istotną w życiu wartość. Jak wiemy, dawne staroświeckie rodziny, często były baaardzo okrutne wobec swoich członków, czyniły zakusy na ich życie, na ich majątki, by tylko samemu żyć godnie i wygodnie. ;) Tak, w przypadku tej opowiastki, autorka zdaje się staroświeckość równać z okrucieństwem. Ale i pisząc o nim, niejako mruga do nas, co nieco łagodzi rzeczywisty wydźwięk tejże historii. Bo przecież w końcu jedna z owych grup zwycięża. Druga zaś ponosi klęskę. Jeśli interesuje was, kto w tej rozgrywce był silniejszy: dzieci czy rodzice? Jeśli pociągają was mroczne powieści, to jest to książeczka w sam raz dla was. Oczywiście pod warunkiem, że wszystko, co w niej napisano, potraktujecie z przymrużeniem oka.

Pewnego dnia trafiłam na książkę Lois Lowry, „Nikczemy spisek. Łotrowska opowieść z haniebnymi ilustracjami autorki”. He he. Już sam tytuł daje wiele do myślenia. Co prawda nie zauważyłam w tej książce haniebnych rysunków w takim rozumieniu, w jakim ja je pojmuję. Chyba, że weźmiemy pod uwagę fakt, że obrazki wyglądają, jakby rysowała je 5-6 letnia dziewczynka, a stworzyła...