Jaki powinien być dobry nauczyciel i czy w ogóle taki istnieje? Czy w naszych polskich realiach da się być dobrym nauczycielem, godzącym zarówno problemy uczniów, rodziców i swoje? Jak odnaleźć się w wielu nieprzewidzianych sytuacjach i wyjść z konfliktów obronną ręką? Na tych oraz wiele innych pytań, autor książki Paul Dix, stara się odpowiedzieć. Jak mu to właściwie wyszło? Osobiście nie do końca jestem przekonana, co do finalnych efektów.

Przede wszystkim należy pamiętać, że Dix opisuje realia szkoły brytyjskiej, w której zasady są nieco inne niż w naszej rodzimej. Niektóre rozwiązania, o których autor pisze, jak np. zabranie uczniowi przerwy, zostawienie po lekcjach lub wyrzucenie z klasy, nie miałyby prawa bytu w Polsce ze względu na restrykcje prawne względem nauczyciela. Na początek z pewnością należałoby nieco poczytać oraz przeanalizować brytyjski system szkolnictwa, aby odnaleźć się i zrozumieć realia oraz propozycje, które autor wysuwa. Książka jest podzielona na cztery części, które traktują o różnych problemach wychowawczych. Każda z części jest podzielona na rozdziały, w których zawarte są przemyślenia i wnioski autora wyciągnięte na przestrzeni lat podczas kariery nauczycielskiej. Teorię autor przebija w praktykę, dając wskazówki jak wprowadzić zmiany, jaki efekt mogą one dać i popierając je na swoim przykładzie. Niektóre rozdziały są zakończone, niejako zachętą do zmiany, tytułowaną "Trzydzieści dni na wprowadzenie zmian". Jest to miejsce na spisanie wniosków po lekturze rozdziału, tego co należałoby zmienić w swoim sposobie nauczania, aby usprawnić i ulepszyć lekcje.

Dużym plusem pozycji z pewnością jest zobrazowanie danych problemów i zagadnień poprzez konkretne, rzeczywiste przykłady, których autor był świadkiem lub brał w nich udział. Bardzo podobało mi się, że Dix zaznaczał, iż pewne zachowania uczniów mogą być wynikiem niewłaściwego zachowania nauczyciela lub w ogóle wynikać z bodźców zewnętrznych (sytuacja rodzinna, środowisko rówieśnicze itd.). Często zaznaczał, że przez niewłaściwą ocenę ucznia przez nauczycieli, skreśla się go, nie dostrzegając jego ukrytego potencjału. Ogólnie rzecz ujmując, Dix stara się zachować balans w swoich osądach. Zwraca uwagę, że to nie zawsze uczeń jest winny pewnych zachowań, ale także rodzice i całe grono pedagogiczne. Uświadomienie sobie tej prostej reguły, że nauczyciel nie jest nieomylny, jest z pewnością pierwszym krokiem do zmian.

Myślę, że nauczyciele, którzy pracują z pasją, angażują się w sprawy uczniów, nie znajdą nic odkrywczego w tej książce. Tacy nauczyciele z pewnością już dawno wpadli na podobne rozwiązania, dostosowując je oczywiście do polskiej szkoły. Natomiast może to być na pewno pouczająca lektura dla przyszłych nauczycieli, jednak trzeba by wcześniej wziąć pod uwagę, że nie wszystkie rozwiązania mają przełożenie w naszym kraju.

Jaki powinien być dobry nauczyciel i czy w ogóle taki istnieje? Czy w naszych polskich realiach da się być dobrym nauczycielem, godzącym zarówno problemy uczniów, rodziców i swoje? Jak odnaleźć się w wielu nieprzewidzianych sytuacjach i wyjść z konfliktów obronną ręką? Na tych oraz wiele innych pytań, autor książki Paul Dix, stara się odpowiedzieć. Jak mu to właściwie...