Większość z nas kocha ckliwe opowieści o miłości. Jednakże problem „Lalki” polega na tym, że ta powieść nie jest specjalnie tkliwa. Nadrabia jednak objętością, bo pełne wydanie książki zazwyczaj ma ponad pięćset stron. Czy faktem, że jest długa przekonuje do siebie czytelnika? Według mnie nie, chociaż muszę przyznać, że osobiście książka ta przypadłą mi do gustu.

Głównym bohaterem opowieści jest Stanisław Wokulski. Mężczyzna jest w sile wieku i trudni się handlem. Poznajemy go w momencie, kiedy powrócił z wojny pomnażając znacząco swój majątek. Nie można jednakże stwierdzić, że Wokulski był materialistą. Jak to zwykle w życiu bywa, miał swoje cele i pragnienia, wokół których opierał cały proces bogacenia się. Celem tym było wybicie się ze sfery kupca i wkroczenie do arystokracji, co znacząco umożliwiłoby mu przybliżenie się do niejakiej Izabeli Łęckiej –nieprzeciętnie pięknej kobiety, jednakże w takim samym stopniu pozbawionej uczuć. Cała jej uczuciowość miała w sobie dużo obłudy i zakłamania, a także pewnego rodzaju wymuszenia i teatralności.
Zanim jednak przybliżę w większym stopniu ten wątek, muszę wspomnieć o jeszcze jednej ważnej postaci, jaką niewątpliwie jest subiekt Rzecki. Jest on najlepszym ( a może jedynym) przyjacielem Wokulskiego. Wspiera go w jego działaniach i właściwie nie dopuszcza do siebie myśli, że jego przyjaciel może popełniać jakikolwiek błąd. To właśnie on najdłużej nie potrafił przyjąć do siebie wiadomości o tym, że Wokulski w końcu znalazł obiekt westchnień… Obiekt, który może go całkowicie zgubić.

Wokulski poświęcił dla Łęckiej praktycznie wszystko. W pewnym stopniu nie interesował się nawet tym, co powiedzą o nim ludzie, co paradoksalnie kłóciło się z jego aspiracjami, aby w końcu znaleźć się w prestiżowej grupie arystokracji. Czy jednak elita narodu (przynajmniej we własnym mniemaniu) i sama Łęcka są warte takiego poświęcenia? I czy Wokulski w końcu zrealizuje swoje aspiracje?

„Lalkę” można odbierać na tysiące sposobów. Dla jednych to będzie kolejna nudna lektura. Dla innych niezbyt interesująca powieść o dążeniu do miłości, która ciągnie się w nieskończoność. Jest jeszcze trzecia grupa, do której należę ja. Wciąż są albowiem tacy, którym „Lalka” naprawdę się podobała. Może jest to moja ulubiona powieść i zdecydowanie nie zamierzam jej wielbić, ale przyznaję, że zmagania Wokulskiego z Łęcka szczerze do mnie trafiły. Ciągłe pragnienie miłości i jej szukanie to w końcu nieodłączny element życia każdego z nas… Ach biada wiecznym i współczesnym romantykom!

http://puszokowa.blogspot.com/2013/09/lalka.html

Większość z nas kocha ckliwe opowieści o miłości. Jednakże problem „Lalki” polega na tym, że ta powieść nie jest specjalnie tkliwa. Nadrabia jednak objętością, bo pełne wydanie książki zazwyczaj ma ponad pięćset stron. Czy faktem, że jest długa przekonuje do siebie czytelnika? Według mnie nie, chociaż muszę przyznać, że osobiście książka ta przypadłą mi do gustu.
...