Wystarczyło przeczytać zaledwie kilka kartek wstępu do książki Mitchoffa, aby zrozumieć, że nie była to typowa ekspedycja, a tym bardziej misja ratunkowa. Trzy kolejne katastrofy samolotów rozpoczynają trwające 148 dni lodowe piekło.

Trudno sobie wyobrazić, co czuli uwięzieni na lodowcu piloci. Wszędzie biało, zimno i nieprzyjemnie. Autor nie buduje napięcia jak w typowym thrillerze. Choć informacje o historii pilotów są ogólnodostępne, to jednak wszystkiego o nich dowiadujemy się stopniowo. To, że nie wszyscy przeżyją wyczytamy już na początku, ale akurat nie o tym jest ta książka. Tylko o ludziach, którzy przeżyli na lodowcu w środku mroźnej zimy oraz o tych, którzy nieustannie podejmowali próby w celu ich uratowania. Dzięki wysiłkowi autora, który zebrał szereg materiałów źródłowych, dowiadujemy się o męskości i poświęceniu żołnierzy USA, którzy nie bacząc na koszty i zagrożenie życia ratowali swoich kompanów.

Drugim wątkiem prowadzonym równolegle jest opis organizowania wyprawy z 2012 roku, mającej na celu odnaleźć rozbity (jako trzeci) samolot Grumman Duck. Oba wątki początkowo kompletnie niezwiązane ze sobą zaczynają się łączyć pod koniec książki i ostatecznie, po latach zamykając historię udaną próbą zidentyfikowania wraku statku pokrytego grubą warstwą lodu.

Historia tak niezwykła, że aż nie mieści się w głowie możliwość rozegrania takiego scenariusza. Gorąco polecam!

Wystarczyło przeczytać zaledwie kilka kartek wstępu do książki Mitchoffa, aby zrozumieć, że nie była to typowa ekspedycja, a tym bardziej misja ratunkowa. Trzy kolejne katastrofy samolotów rozpoczynają trwające 148 dni lodowe piekło.

Trudno sobie wyobrazić, co czuli uwięzieni na lodowcu piloci. Wszędzie biało, zimno i nieprzyjemnie. Autor nie buduje napięcia jak w typowym...