Ktoś nagle znika z naszego życia. Czy to w wynika z rozstania, zerwania kontaktów, czy śmierci. Ktoś kto był ważny, kochany, stanowił jeśli nie centrum to część naszego życia. Ktoś był obecny w mieszkaniu, łóżku, spędzał z nami czas, dzielił się myślami. Ktoś nas zawodził, doprowadzał do bólu głowy, rozstroju nerwów i bezsennych nocy.
Ktoś był, a teraz go nie ma.
Zawsze zostaje jakaś pustka.
Bohater podjął decyzję rozstania z Albertyną. Albertyna odchodzi, a potem ginie w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Czyli jej odejście staje się definitywne i nieodwołalne.
Bohater cierpi po rozstaniu, analizuje swoją sytuację i odczucia, kombinuje jakie przeprowadzić "ataki" żeby Albertyna wróciła, a jednocześnie miała i nie miała już takiego wpływu na niego. Waha sie pomiędzy jej kompletnym zapomnieniem, a ofertą matrymonialną. Po otrzymaniu wiadomości o jej śmierci, musi sie pogodzić z faktem niezależnym od niego i jednocześnie stara się zrozumieć zachowanie, skłonności i odkryć fakty z życia Albertyny.
Część 6 w "Poszukiwaniu straconego czasu" czytało mi się najlepiej, może dlatego że jest najbardziej zwarta i klarowna. Nie odbieram tym samym uroku i wartości poprzednim tomom - pierwszy był arcymistrzowski.
"Nie ma Albertyny" jest dla mnie trochę podsumowaniem (przed ostateczną rozgrywką - czyli tomem "Czas odnaleziony" - tak przypuszczam) i jakimś tam rozliczeniem z dotychczasowym życiem bohatera. Jeśli do tej pory nie udało mi się rozwikłać - powiązać zależności - poszczególnych wątków środowiska paryskiego w jakim żyje bohater, jego niuansów, konwenansów, zdrad, różnych twarzy itp. - to tu układają się one w odpowiednie konstrukcje i zależności.
W tym tomie najlepiej poznaje się też bohatera. Mówi on: "Nie kochałem już Albertyny. Co najwyżej, tylko w pewnie dni, kiedy pogoda, zmieniając, budując naszą wrażliwość, odsłania nasz kontakt z rzeczywistością, czułem straszliwy smutek, gdym o niej myślał. Cierpiałem z powodu miłości już nie istniejącej". W kontekście całościowego spojrzenia na powieść teraz dopełnił się mój obraz bohatera - jako osoby egocentrycznej, rozgrzebującej swoje uczucia, ale w gruncie rzeczy powierzchownej. Oczywiście ta charakterystyka nie jest pełna, ale nie zamierzam jej pisać.
Podsumowując - już teraz polecam "W poszukiwaniu straconego czasu".

Ktoś nagle znika z naszego życia. Czy to w wynika z rozstania, zerwania kontaktów, czy śmierci. Ktoś kto był ważny, kochany, stanowił jeśli nie centrum to część naszego życia. Ktoś był obecny w mieszkaniu, łóżku, spędzał z nami czas, dzielił się myślami. Ktoś nas zawodził, doprowadzał do bólu głowy, rozstroju nerwów i bezsennych nocy.
Ktoś był, a teraz go nie ma.
Zawsze...