O ile pierwsza część zrobiła na mnie niesamowite wrażenie, to druga poruszyła mnie do głębi. Co z tego, że Kiernanowi udało się uwierzyć Jade w siebie i odzyskać poczucie własnej wartości, skoro jego śmierć i pojawienie się ojca w życiu jej matki zniweczyły wszystko i poczyniły takie zniszczenia w życiu Jade, że nie było co zbierać. Caulder też jest złamany i kompletnie sobie nie radzi po śmierci brata, ale przez cały czas chce być blisko Jade i służyć jej pomocą. Kiedy ona zamykając się w sobie tę pomoc odrzuca, on jest na granicy ucieczki i rezygnacji. A Jade jest naprawdę Aniołem. Po tym, jak jest traktowana przez swoją matkę alkoholiczkę ona nadal ją kocha, troszczy się o nią, a nawet byłaby skłonna oddać za nią swoje życie. Mało kogo stać na taką postawę. Te ich relacje wyniszczają ją coraz bardziej, ale ona brnie w to dalej, bo nie zostawi matki samej, tak bardzo chce jej pomóc, kocha ją, matka jest jedyną osobą bliska jej sercu i pomimo tego, że ta na każdym kroku ją poniża i miesza z błotem, Jade pozostaje w tym błocie, ale matki nie zostawia.
Podczas czytania tej książki obowiązkowa paczka chusteczek, bo wylałam trochę łez podczas jej czytania. Nie pamiętam, kiedy tak bardzo się wzruszyłam i popłakałam podczas czytania książki.
Życie nie rozpieszczało Jade, która rozpadła się na drobne kawałki i o ile Kiernan próbował poprzestawiać te kawałki, aby utrzymać je w całości, to Caulder, pozwolił im wszystkim upaść i rozbić się, aby kawałek po kawałku poskładać ją na nowo, miejmy nadzieję, że już na zawsze.

O ile pierwsza część zrobiła na mnie niesamowite wrażenie, to druga poruszyła mnie do głębi. Co z tego, że Kiernanowi udało się uwierzyć Jade w siebie i odzyskać poczucie własnej wartości, skoro jego śmierć i pojawienie się ojca w życiu jej matki zniweczyły wszystko i poczyniły takie zniszczenia w życiu Jade, że nie było co zbierać. Caulder też jest złamany i kompletnie...