Pisarz Antonio M. Fonte odniósł międzynarodowy sukces, ale sława i bogactwo nie mają dla niego żadnego znaczenia. Roztargniony samotnik, niemal obsesyjnie unika ludzi. Mieszka w ponurym domu w Quartieri Spagnoli – starej dzielnicy Neapolu, dzieląc pokój z kocicą Calliope. Żyje całkowicie oderwany od rzeczywistości i gdyby nie pomoc organizującego mu codzienność menedżera, czasami nie byłby w stanie odróżnić jawy od snu. Pewnego dnia w stosie korespondencji od wielbicieli swej twórczości, znajduje list sprzed piętnastu lat adresowany do nieznanej mu kobiety. Ku jego zdumieniu – i nie ma co do tego wątpliwości – jego nadawcą jest… on sam. W liście opowiada o utraconych wspomnieniach i… o zamordowanym, być może przez niego samego, człowieku. Antonio niczego jednak nie pamięta.

W dniu swoich pięćdziesiątych urodzin snuje się po neapolitańskich zaułkach i dociera do bram monumentalnej wieży. Spotyka tam osobliwego jegomościa, maniakalnie kolekcjonującego zapodziane przez ludzi przedmioty. W jego Biurze Rzeczy Zagubionych znajdują się nie tylko pęki kluczy, książki, czy zawieruszone pojedyncze skarpetki, ale także wspomnienia z dzieciństwa, pierwsze miłości, nadzieje i zapomniane marzenia. Antonio domyśla się, że nie trafił tu przypadkiem, ale by szukać wyjaśnienia tajemniczego listu z przeszłości. Czeka go długa podróż w głąb enigmy, do krainy ciągłych zmian i metamorfoz, w poszukiwaniu własnej tożsamości…