O książce tej dowiedziałam się na zajęciach z literatury powszechnej, kiedy to Pan Profesor, wybitny znawca i miłośnik literatury francuskiej, przedstawił zarys fabuły "Człowieka śmiechu". Kto wie, może celowo lekturę tę opisał w sposób wyjątkowy, ciekawy, tajemniczy i oczywiście z niedopowiedzeniem zakończenia, by co ciekawsi zajrzeli do książki w wolnej chwili. Myślę, że jeśli tak było, to Pan Profesor swój cel osiągnął, bo na pewno choć jedna osoba po książkę sięgnęła. Tą osobą byłam ja.

"Człowiek śmiechu" Victora Hugo to historia o tym, w jaki sposób ślepy los kieruje nami w życiu. O tym, że nic nie jest od nas zależne. Na przykładzie tytułowego bohatera widzimy, że życie czasem płata okrutne figle i nigdy nie można być pewnym swojego szczęścia. I w moim odczuciu o ulotności i kruchości ludzkiego szczęścia właśnie jest ta książka. Po raz kolejny przekonujemy się również, że "prawdziwie widzi się tylko sercem" i że to co dobre nie zawsze jest piękne, a to co błyszczące i drogie, nie zawsze jest warte tego, by to mieć.
Książka ta mnie wzruszyła, zmusiła do rozważań i na pewno nie pozwoli o sobie zapomnieć. Polecam każdemu miłośnikowi francuskiego romantyzmu, a także wszystkim tym, którzy pragną dowiedzieć się, czy Gwynplain, czyli Człowiek śmiechu miał w swoim życiu wiele okazji do śmiania się.

O książce tej dowiedziałam się na zajęciach z literatury powszechnej, kiedy to Pan Profesor, wybitny znawca i miłośnik literatury francuskiej, przedstawił zarys fabuły "Człowieka śmiechu". Kto wie, może celowo lekturę tę opisał w sposób wyjątkowy, ciekawy, tajemniczy i oczywiście z niedopowiedzeniem zakończenia, by co ciekawsi zajrzeli do książki w wolnej chwili. Myślę, że...