Książka publicystyczna z ciekawą okładką. Osobiście, nie przeczytałam opisu, po prostu skupiłam się na okładce i chwyciłam książkę. W ogóle nie żałuję. Prawdopodobnie, gdybym przeczytałam streszczenie, zrezygnowałabym z czytania. Bo za ciężka. Bo jestem za młoda na takie tematy. Bo to nie mój gatunek. Bo to, bo tamto i tak bez końca.
Dzięki chwili nieuwagi zyskałam nieprawdopodobne pokłady wiedzy.
Wojciech Sumliński bezstronnym okiem, całkowicie obiektywnie i w sposób interesujący przedstawia nam fakty, pogłoski, zatarcia. Dzięki niemu światło dziennie ujrzały fakty, o których większość ludzi nie miała pojęcia.
Sprawa zabójstwa księdza Popiełuszki była na tyle głośna, że nawet teraz wzbudza dyskusje i żywe emocje. Spory nigdy nie zostaną rozwiązane, ponieważ do tej pory śledztwo nie zostało doprowadzone do końca. Pozostaje zbyt wiele niewiadomych i za wielu świadków, by można było zatuszować cały "incydent". Kłótnie trwają. Wojciech Sumliński postanawił choć w niewielkim stopniu rozwiać wątpliwości. Jego celem jest uświadomienie czytelników.
Kto zabił? Z czyjego rozkazu? Dlaczego? Kiedy?
I w końcu, czemu okłamano ludzi?
Dlaczego zdecydowano się na tak perfidny ruch, a potem w tak karygodny sposób nie dopilnowano, by wszystko wyglądało wiarygodnie?
Autor jest całkowicie obiektywny. Przytacza fragmenty wypowiedzi, zeznania, dokumenty. Krok po kroku odkrywa mistyfikacje. Co najlepsze, robi to bazując tylko i wyłącznie na faktach. Żadnych domysłów, żadnego gdybania. Wszystko zapisane jest na papierze. Pozostaje autentyczność wypowiedzi, jednak nawet tak wielkie niewiadome rozwiewa za pomocą logicznych ciągów myślowym i przyczynowo-skutkowych.
Mogę powiedzieć, że systematycznie, skutecznie i bez skrupułów niszczy mur kłamstwa. A do tego dzieła używa wyłącznie słów. Skłania czytelników do myślenia. Zmusza nas do zajęcia stanowiska. Sprawia, że zaczynamy myśleć i rozumować.
Książka warta swoich ocen. Bardzo obiektywna i bezstronna. Pełna ważnych pytań i nastawiona na ujawnienie prawdy.

Książka publicystyczna z ciekawą okładką. Osobiście, nie przeczytałam opisu, po prostu skupiłam się na okładce i chwyciłam książkę. W ogóle nie żałuję. Prawdopodobnie, gdybym przeczytałam streszczenie, zrezygnowałabym z czytania. Bo za ciężka. Bo jestem za młoda na takie tematy. Bo to nie mój gatunek. Bo to, bo tamto i tak bez końca.
Dzięki chwili nieuwagi zyskałam...