Mała wielka książka. Tak w skrócie, poetycko, można by zacząć i skończyć tę recenzję. Wielki przypływ nie jest typowym reportażem, bo przecież napisany jest przez poetę. Jarosław Mikołajewski jest również pisarzem, ale jednak bycie poetą determinuje sposób postrzegania świata i jego opisanie.

Lampedusa to włoska wyspa o szalonej wielkości 20 km kwadratowych i z sześcioma tysiącami mieszkańców, zasiedlona dopiero w 1843 roku przez Burbonów. Maleńki punkcik na mapie, a na tych z mniejszą skalą zupełnie niewidoczny. Wyspa z najpiękniejszą plażą w Europie. I na tych 20 km kwadratowych, te 6 tysięcy mieszkańców zostało oddelegowanych przez świat do zajmowania się imigrantami, uciekającymi z Afryki. Mieszkańcy radzą sobie w sprytny sposób oddzielając imigrantów od turystów, bo przecież turyści są ważni, dzięki nim się żyje, a imigranci potrafią zniechęcić i zepsuć urlop. Imigrant jest na chwilę, trzeba go przyjąć na ląd albo uratować z wody, zbadać, podleczyć i wysłać dalej w świat. Tak samo z tymi, których uratować się już nie da. Wysłać dalej, bo tu już nie ma miejsca, a kolejna łódź dobija już do brzegu. I kiedy wiemy, że przez życie tych sześciu tysięcy mieszkańców przeszło kilkaset tysięcy imigrantów, rozumiemy bardziej potrzebę wypracowania jakiegoś schematu działania.

Czułam się niekomfortowo, pisząc o niej. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jakim człowiekiem trzeba być, żeby mierzyć się codziennie z tym, z czym mierzy się Pietro. Mam wrażenie, że o tej książce powinni wypowiadać się ludzie, którzy znają temat dogłębnie, ludzie, którzy mogą coś zrobić, coś zmienić. Z drugiej strony, czuje się zobligowana, by dać znać, że książka jest słyszalna. I puścić ją dalej w obieg. Czytajcie, bo to ważna książka. O trudnych rzeczach, które każą zastanowić się nad człowiekiem, nad naszym życiem, nad rzeczywistością, w jakiej żyjemy. Trzeba poznać tych ludzi, którzy codziennie, gdzieś tam, na skraju Europy walczą o życie innych ludzi. I jest to walka samotna i niedoceniana, bo kto z Was o Lampedusie słyszał wcześniej?

Ta książka zmieni tych, co ją przeczytają. Zostawi pewien dyskomfort, otworzy oczy, pozwoli spojrzeć dalej i szerzej niż patrzyliśmy dotychczas. A może i spowoduje inne, znaczące zmiany? Kto wie, kto ją przeczyta?

Mała wielka książka. Tak w skrócie, poetycko, można by zacząć i skończyć tę recenzję. Wielki przypływ nie jest typowym reportażem, bo przecież napisany jest przez poetę. Jarosław Mikołajewski jest również pisarzem, ale jednak bycie poetą determinuje sposób postrzegania świata i jego opisanie.

Lampedusa to włoska wyspa o szalonej wielkości 20 km kwadratowych i z sześcioma...