"Der Kampf um die eigene Freiheit fordert große Opfer und viel Mut."

Chciałabym zapomnieć o tej książce. Wyrzucić ją z pamięci, ale nie z półki. Mogłabym ją wtedy przeczytać na nowo, na nowo się zachwycić. "Zima czarnych róż"- bo tak powinien brzmieć polski tytuł, jeśli się pojawi- to książka magiczna, w przenośni i dosłownie. I chociaż nie jest to wybitne dzieło, wyznaczające nowe ścieżki na polach fantasy, to jednak nie potrafię zapomnieć o siostrach Tajann i Liljann...

Ale od początku: Tajann i Liljann wychowały się bez matki, która kończy żywot w sposób gwałtowny, pozostawiając dziewczynki pod opieką ojca, który zamyka je w kokonie swojej miłości i nie potrafi wypuścić. Akcja rozpoczyna się kiedy nadchodzi czas dla starszej z bliźniaczek, aby opuścić rodzinne gniazdo, a tym samym dać wolność wyboru własnej drogi młodszej z sióstr. I również tu zaczynają się problemy. Bowiem ani ojciec, ani Liljann nie spieszą się z wypełnieniem odwiecznej tradycji, według której starsze dziecko jest zdobywcą i ku chwale swojej Pani, powinno wyruszyć w świat i poszerzać granice.

Młodsza z sióstr, Tajann, zdobyła moje serce od pierwszej strony. Pomimo jej egoizmu, pyszałkowości i czasem bezmyślności, jest to wspaniała postać. Blazon wykreowała dziewczynę, z którą niezmiernie łatwo jest się identyfikować. Tajann kocha, nienawidzi, ratuje i niszczy. Jej serce jest gorące i zimne, czyny chwalebne i chaniebne. Jednak przede wszystkim jest to młoda kobieta, która w imię własnej wolności i bezgranicznej miłości, depcze więzy, buduje mosty, zdradza, cierpi, wybacza i błaga o przebaczenie. Tajann jest prawdziwa. Jej siostra nie.

Liljann to heroska. A herosem w literaturze fantasy jest być łatwo. Czysta, bez skazy. Naiwna, niewinna, zdradzona, cierpiąca. Chroni się magią, ucieka przed światem. Pobita- podnosi się. Zdradzona- wybacza. Jest dobra aż do bólu. A takich ludzi nie ma.

Jedna z sióst dostaje happy end. Druga traci wszystko. Pytanie tylko, która z nich bardziej zasłużyła na swój los?...

"Zima czarnych róż" to książka o miłości. Tej romantycznej, siostrzanej, obłąkańczej, obsesyjnej i tej bezinteresownej. To także książka o zdradzie i wolności. I o magii, tej pięknej magii, którą znam ze starych książek fantasy, zanim jeszcze pojawiło się paranormal romance i urban fantasy. Dlatego warto przeczytać i zanużyć się w tym czarującym świecie.

"Der Kampf um die eigene Freiheit fordert große Opfer und viel Mut."

Chciałabym zapomnieć o tej książce. Wyrzucić ją z pamięci, ale nie z półki. Mogłabym ją wtedy przeczytać na nowo, na nowo się zachwycić. "Zima czarnych róż"- bo tak powinien brzmieć polski tytuł, jeśli się pojawi- to książka magiczna, w przenośni i dosłownie. I chociaż nie jest to wybitne dzieło,...