Jest to opowieść o osobowości i sile charakteru, które w szczególny sposób uosabia w książeczce rasowy kot. Ukazuje ona te cechy kotów, które odróżniają je od innych zwierząt, które są ich wyróżnikami. Omawia, w części praktycznej, podstawowe zasady opieki nad tym domowym zwierzęciem. Nie ma tu miejsca na wchodzenie w szczegóły, jest raczej zwracanie uwagi na pewne aspekty kocich zachowań, które są dla nich charakterystyczne i mogą czasami prowadzić do pewnych trudności.

Książeczka jest skierowana przede wszystkim do starszych przedszkolaków. Jest próbą połączenia przyjemnego z pożytecznym, zabawy z edukacją. Dla dziecka intensywnie poznającego świat i uczącego się życia może być dobrym źródłem inspiracji i rozrywki. Podobnie dla rodziców, pragnących wspólnie z dzieckiem spędzić czas nie tylko w miłej atmosferze, ale i z pożytkiem dla rozwoju malucha. Książka nie jest gruba, bierze się ją do ręki z przyjemnością, a przygody sympatycznej Zosi i jej pupila powinny bez trudu przykuć uwagę dziecka.

cała recenzja: http://www.granice.pl/recenzja,ksiezniczka-zosia-i-jej-kot,14292

Jest to opowieść o osobowości i sile charakteru, które w szczególny sposób uosabia w książeczce rasowy kot. Ukazuje ona te cechy kotów, które odróżniają je od innych zwierząt, które są ich wyróżnikami. Omawia, w części praktycznej, podstawowe zasady opieki nad tym domowym zwierzęciem. Nie ma tu miejsca na wchodzenie w szczegóły, jest raczej zwracanie uwagi na pewne aspekty...

Księżniczka Zosia była inna niż wszystkie księżniczki biegała, krzyczała, ubierała się w to co chce. Zosia ciągle słyszała, że zachowując się tak jak się zachowuje nigdy nie zostanie królową. Pewnego dnia otrzymała tajemniczą paczkę wraz z liścikiem by nowy przyjaciel wskazał jej drogę, którą powinna podążać. Nowym przyjacielem okazał się kot Zosia wzięła z niego przykład i umyła się, spacerowała z gracją ba nawet ubrała się z suknię z zasłony i w buty mamy na obcasach by wyglądać i chodzić jak księżniczka. Jak się to skończyło chyba się domyślacie :) Zosia po tym wszystkim doszła do wniosku, że przecież nikt nie powiedział, że wszystkie księżniczki muszą być do siebie podobne. A ona zrozumiała, że będzie rządzić po swojemu gdy zostanie królową. Oczywiście nie zabraknie poradnika z którego dowiemy się jak dbać o kota, jak go wychowywać i w jaki sposób kto się porozumiewa. Kot tutaj bardzo dobrze pokazuje czym jest charakter bo jak wiadomo koty są znane z tego, że chodzą własnymi ścieżkami i różnią się między sobą na takim przykładzie dzieciom łatwiej zrozumieć o co chodzi.

Księżniczka Zosia była inna niż wszystkie księżniczki biegała, krzyczała, ubierała się w to co chce. Zosia ciągle słyszała, że zachowując się tak jak się zachowuje nigdy nie zostanie królową. Pewnego dnia otrzymała tajemniczą paczkę wraz z liścikiem by nowy przyjaciel wskazał jej drogę, którą powinna podążać. Nowym przyjacielem okazał się kot Zosia wzięła z niego przykład i...

Słowem-hasłem przewodnim tej książeczki jest charakter, który określa nie tylko kocią indywidualność, ale również ludzką. Różnimy się zachowaniem, wyglądem, jesteśmy niepowtarzalni - co świetnie nam uzmysłowiła księżniczka Zosia. Robiła to, na co miała ochotę, co podpowiadało jej serce, dusza i umysł małej dziewczynki. Ale przecież i my, dorośli, nie zachowujemy się jednakowo... Jesteśmy odmienni, co wcale nie oznacza, że ktoś jest z tego powodu gorszy.

Rocio Bonilla stworzyła przepiękne ilustracje, barwne, humorystyczne, które idealnie wpasowały się w gusta małych czytelników i świetnie oddały poznawaną treść. Zanim zaczęłam pisać ten fragment przepadłam na długie minuty na stronie internetowej ilustratorki, z której nie rozumiem ani słowa (język hiszpański),ale obrazy przemówiły do mnie od razu. Spora część jest w tym samym klimacie i stylu co w serii książeczek z księżniczkami. Wprost nie mogę się napatrzeć! Nie dość że treść lektury sama w sobie niesie ważne przesłanie, które ma dotrzeć do kilkulatka to nawet dziecko, które sięgnie po książeczkę dla samych obrazków, właściwie odbierze jej sens. Przy okazji zaśmiewając się z pomysłów Zosi. Serdecznie polecam

całość recenzji i foto: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2015/12/aleix-cabrera-ksiezniczka-zosia-i-jej.html

Słowem-hasłem przewodnim tej książeczki jest charakter, który określa nie tylko kocią indywidualność, ale również ludzką. Różnimy się zachowaniem, wyglądem, jesteśmy niepowtarzalni - co świetnie nam uzmysłowiła księżniczka Zosia. Robiła to, na co miała ochotę, co podpowiadało jej serce, dusza i umysł małej dziewczynki. Ale przecież i my, dorośli, nie zachowujemy się...