O ,,Star Wars” można mówić już jak o religii. Ta filmowa i książkowa a także dźwiękowa Saga doczekała się swojego jakże ważnego i cennego miejsca w popkulturze. ,,Gwiezdne Wojny” dorosły do miana Kultu. O samych ,,Star Wars” powstało więcej książek powiedzmy biograficznych i filmów dokumentalnych niż branża Georga Lucasa do tej pory stworzyła. Gdybym miał wysłać w kosmos jakiś najbardziej charakterystyczny dźwięk , który miałby być przedstawiony obcym cywilizacjom i obrazowałby naszą Popkulturę to byłaby to ścieżka muzyczna z ,,Gwiezdnych Wojen”. Jest to tak charakterystyczna melodia, że chyba znają ją mieszkańcy najdalszych zakątków Syberii.
Do tej pory przeczytałem już książki Star Wars z wydawnictwa Foksal: ,,Star Wars – Lordowie Sithów” , ,,Star Wars: Battlefront – Kompania Zmierzch”, ,,Star Wars: Koniec i Początek” i na koniec zostawiłem sobie: ,,Star Wars – Tarkin. Dlaczego na koniec? Bo postanowiłem, że najpierw poznam całą historię Galaktyki, Imperium, konfliktów, postacie , układy planet i charakterystyczne miejsca, a na koniec zajmę się ,,lekturą” chyba trzeciej najważniejszej, a jakże nie docenianej postaci w całym Uniwersum Gwiezdnych Wojen.
Książka Jamesa Luceno : ,,Tarkin” to wnikliwe studium, wręcz autobiografia członka ochrzczonego złą sławą, potężnego Triumwiratu Imperium , na które się składali: Imperator Palpatine, Darth Vader i Tarkin. By zdobyć sobie uznanie Najwyższego i Pana Galaktyki : Imperatora , Tarkin musiał dostać od życia porządną szkołę przetrwania. Mimo, iż wywodził się z potężnego Rodu Tarkinów – Panów ziem Eriadu i Wielkiej Seswenny – należącej do Zewnętrznych Rubieży, i mimo iż żył w przepychu i luksusie i miał zapewnione co tylko chciał, to postanowił, że by stać się w przyszłości Wielką Postacią, której mało kto będzie mógł dorównać i której ludzie będą się bać, da sobie porządną szkołę od życia. Wybrał ból, cierpienie, i walkę o każdy kęs czy łyk wody. Miesiącami przez okres lata od 11 roku życia przez kilka lat przebywał na płaskowyżu Eriadu City: zwanym Żerowiskiem. To tam wraz ze swoim Wujem Jovą uczył się jak sobie radzić w miejscu, które było domem Veermoków – strasznych stworzeń o potężnych kłach i pazurach, które inteligencją zbiorową przewyższały ludzką , w miejscu, w którym ze względu na to, iż do tej pory żaden Tarkin tam nie przeżył, nie powinien sobie w ogóle poradzić. Ale udało się i Wilhuff Tarkin w ostatecznej próbie w wieku 16 lat pokonał przywódcę Veermoków, a od potężnego skalnego, bazaltowego Obelisku, który górował nad ,,Żerowiskiem” wziął nazwę :,,Cierń” dla przyszłego Gwiezdnego Niszczyciela, który sam zaprojektował i , którym sam dowodził.
Książka ta jest głównie biografią Tarkina, Wielkiego Moffa Imperium, a także jest opowieścią o początkach Stworzenia potęgi Imperium, wtedy gdy jeszcze Tarkin walczył u boku Rebeliantów, a Palpatine prezentował Interesy Republiki w Galaktycznym Senacie jako jej Najwyższy Kanclerz. Zastanawiam się Czy już wtedy Palpatine był graczem na dwóch frontach tzn. : czy bycie Najwyższym Kanclerzem Republiki było tylko przykrywką w cel zmylenia Separatystów i Rebeliantów, a tak naprawdę jako ten drugi ,gracz” potajemnie dowodził Imperium? Ta książka jest naprawdę tajemnicza. Wiele w niej zagadek, ale wiele w niej też rzeczy drobnych ale wielce istotnych dla Uniwersum Gwiezdnych Wojen. Nie ma tu Walki między Jedi a Sithami. Jest tylko potyczka Tarkina Vadera i imperatora z Separatystami i byłymi Rebeliantami , którzy zwinęli Gubernatorowi Tarkniowi sprzed nosa jego okręt,, Cierń” . Jest to pewnego rodzaju pogoń, która dzieje się od pierwszych stron książki i trwa aż do końca, a raczej smutnego końca, gdyż wszyscy Ci antyimperialni bojownicy giną albo straceni przez Vadera, albo pozostawieni na pastwę losu na Eriadu tak jak Teller – ich dowódca. Nie wiem czy to byli Separatyści czy to Byli Rebelianci – nie jest wg. mnie to do końca wyjaśnione. W dziele Jamesa Luceno poznajemy oprócz kapitana Tellera, także wielu członków byłych Rebeliantów, Separatystów i zbrodniczych Syndykatów , którzy są Istotni, i będą istotni w przyszłości dla losów całej Galaktyki : Knotts twórca grupki , która napadła na Posterunek Tarkina, porwała ,,Cierń” i zakłócała oraz fałszowała holotransmisje, Amorę, Admirała Rancita – członka Wywiady Floty Imperium, który w celu sięgnięcia po wyższy ,,stołek” w Imperium i dorównania Tarkinowi zdradził Imperatora i obdarzył antyimperialnych bojowników licznymi przydatnymi wskazówkami. Dowiadujemy się tu także co nieco o ,,Mocy” – o tym, że Mroczni Sithowie Liczą sobie co najmniej 5000 lat, i , że mogą istnieć jeszcze kolejne 10000 , o tym ,że Wielcy Mroczni Lordowie tacy jak Vader i Darth Sidious koncentrują się na ,,Mocy” i skupiają się na jej Ciemnej potędze w małych kapliczkach umieszczonych często tuż pod świątyniami Jedi , co daje drugą korzyść zakłóca Moc Jedi. Sam Imperator Palpatine, ma wyższe Cele niż rządy nad Galaktyką, chce opanować ostatecznie tajniki ,,Mocy” i stać się najmroczniejszym z Sithów.
Akcję książki można umieścić gdzieś po końcu III cz. Filmowej Sagi ,,Zemsty Sithów” a środkiem IV cz. Tej Sagi, gdyż Tarkin w IV cz. Filmowej Sagi w - Nowej Nadziei - ginie w eksplozji Gwiazdy śmierci - a jego postać jest tam skromnie przedstawiona, więc chyba po to też tak książka. Cała powieść kończy się osiągnięciem najwyższego celu przez Tarkina i zwieńczeniem jego marzeń- a mianowicie jest to osiągnięcie statutu III najważniejszej osoby w Imperium – jedyny tylko nadany Status Tarkinowi – miano Wielkiego Moffa Imperium, oraz objęcie dowodzenia nad Jednostką Bojową – bo wtedy była znana jako Jednostka Bojowa, nad Gwiazdą Śmierci!! Sam Plan stworzenia Gwiazdy Śmierci jest też owiany tajemnicą. Broń ta miała być ponoć pomysłem Tarkina i Imperatora na długo przed końcem Wojny Klonów, wtedy gdy Palpatine grał na dwóch frontach: budował Potęgę Imperium – to prawdziwy cel, i przykrywka – reprezentowanie Republiki w Senacie Galaktycznym jako jej najwyższy Kanclerz. Chyba wtedy był już , ale to potajemnie tym Imperatorem, bo jego obraz w 2-óch pierwszych częściach filmu ,,Star Wars” wydawał się być zamazany – ta osoba, ubrana w szaty, której twarz przysłaniał kaptur.

O Tarkinie i Gwiezdnych Wojnach można by tak pisać i pisać, aż do usranej śmierci! To jest bardzo szerokie i potężne dzieło, które ma ogromny czasowy , postaciowy i miejscowy charakter działania! Polecam ! Świetna Lektura i biografia znakomitości Imperium – Wielkiego Moffa Imperium Gubernatora Wilhuffa Tarkina oraz uzupełnienie do Uniwersum ,,Star Wars”

O ,,Star Wars” można mówić już jak o religii. Ta filmowa i książkowa a także dźwiękowa Saga doczekała się swojego jakże ważnego i cennego miejsca w popkulturze. ,,Gwiezdne Wojny” dorosły do miana Kultu. O samych ,,Star Wars” powstało więcej książek powiedzmy biograficznych i filmów dokumentalnych niż branża Georga Lucasa do tej pory stworzyła. Gdybym miał wysłać w kosmos...