Książka fajna, ale Vader podający rękę Tarkinowi żeby wszedł do kanonierki to jak dla mnie lekka przesada

Książka fajna, ale Vader podający rękę Tarkinowi żeby wszedł do kanonierki to jak dla mnie lekka przesada

W porównaniu do Dartha Plagieusa to mimo wszystko rozczarowanie.
Niby wciąga, niby wszystko gra ale wątek główny razem z zakończeniem mimo wszystko rozczarowuje. Tak jakby brakowało pomysłu na otoczkę w której można Tarkina przedstawić.

W porównaniu do Dartha Plagieusa to mimo wszystko rozczarowanie.
Niby wciąga, niby wszystko gra ale wątek główny razem z zakończeniem mimo wszystko rozczarowuje. Tak jakby brakowało pomysłu na otoczkę w której można Tarkina przedstawić.

Bardzo dobra książka pokazująca historię jednej z ciekawszych postaci ze świata Star Wars. Tarkin, jest bezwględny, potęzny i manipulancki. Tutaj zostało to rozszerzone, dzięki czemu jeszcze więcej możemy się dowiedzieć o tej postaci i dlaczego Darth Vader, tak się go słuchał. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo dobra książka pokazująca historię jednej z ciekawszych postaci ze świata Star Wars. Tarkin, jest bezwględny, potęzny i manipulancki. Tutaj zostało to rozszerzone, dzięki czemu jeszcze więcej możemy się dowiedzieć o tej postaci i dlaczego Darth Vader, tak się go słuchał. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Ciekawie napisana historia Tarkina. Jego przeszłość jest ładnie wplatana w fabułę. Dzięki prostym i czytelnym zabiegom dowiadujemy się co ukształtowało tę postać, co wpłynęło na jego charakter, czym się kieruje i jakie są jego motywacje. Całość poprowadzona dynamicznie dzięki ciekawej fabule, w dodatku u boku lorda Vadera :)

Ciekawie napisana historia Tarkina. Jego przeszłość jest ładnie wplatana w fabułę. Dzięki prostym i czytelnym zabiegom dowiadujemy się co ukształtowało tę postać, co wpłynęło na jego charakter, czym się kieruje i jakie są jego motywacje. Całość poprowadzona dynamicznie dzięki ciekawej fabule, w dodatku u boku lorda Vadera :)

Liczyłem na więcej - fragmenty dotyczące przeszłości Tarkina są ciekawe, ale główna intryga - raczej słaba.

Liczyłem na więcej - fragmenty dotyczące przeszłości Tarkina są ciekawe, ale główna intryga - raczej słaba.

Gdyby nie końcówka i płytkie profile postaci, to może byłoby więcej ;)

Gdyby nie końcówka i płytkie profile postaci, to może byłoby więcej ;)

Zapewne większość z Was jeszcze tego nie wie, ale jestem ogromną fanką "Gwiezdnych Wojen". Już od dawna chciałam przeczytać jakąś powieść z tego uniwersum, ale przerażała mnie liczba wydanych przez lata książek. Na domiar złego okazało się, że w związku z premierą "Przebudzenia mocy" wszystkie wydane wcześniej książki "wyrzucono" z kanonu i postanowiono stworzyć nowy, spójny kanon zgodny z najnowszą trylogią. Co ciekawe, część "starego" kanonu wznowiono jednakże jako "legendy".
Ze mnie jest jednak straszny uparciuch i postanowiłam nie przejmować się zbytnio podziałem na "stary" i "nowy" kanon. Zapoznałam się z wieloma recenzjami i rankingami książek obu kanonów i wypisałam sobie te, z którymi chciałabym się poznać bliżej. Jedną z takich pozycji był "Tarkin" Jamesa Luceno, należący do "nowego" kanonu.

Każdy, kto oglądał "Nową Nadzieję", z pewnością zapamiętał postać wielkiego moffa Tarkina, dowódcy Gwiazdy Śmierci. Jest to postać niewątpliwie bardzo intrygująca, dlatego też koniecznie musiałam przeczytać powieść opowiadającą wcześniejsze losy mężczyzny i jego drogę do kariery.

Akcja powieści ma miejsce pięć lat po tym, jak Palpatine ogłosił się Imperatorem. Główna oś akcji może wydawać się banalnie prosta i niezbyt interesująca - skupia się bowiem na pościgu za skradzionym przez dysydentów statkiem Tarkina, "Cierniem". Mamy tu jednakże do czynienia z bardzo ciekawym zabiegiem - mianowicie, główna oś akcji jest pretekstem dla innej opowieści, dla przedstawienia retrospekcji, które pokazują nam drogę Tarkina po ścieżce kariery.

I właśnie te retrospekcje są moim zdaniem tym, co najbardziej liczy się dla czytelników jako fanów uniwersum, którzy chcą dowiedzieć się czegoś więcej niż w filmach. Początkowo zaszokował mnie pomysł Jamesa Luceno na ukazanie dorastania gubernatora na jego rodzinnej planecie Eriadu. To, co się działo w tych retrospekcjach, było czymś, czego zupełnie bym się nie spodziewała po takiej postaci. Przyznam, że najpierw nie wiedziałam za bardzo, co o tym myśleć, nie do końca pasowało mi to do wyobrażenia Tarkina znanego z filmu. Później jednak zrozumiałam, że wizyty na Płaskowyżu naprawdę mogły ukształtować go na człowieka, który rządzi nie siłą, lecz strachem przed jej użyciem; człowieka bezwzględnego i przewidującego.

To wszystko znaleźć możemy we wspomnianych przeze mnie retrospekcjach, jednak oś główna powieści, mimo że już nie tak bardzo zajmująca, także posiada wiele zalet. Pokazuje nam, że początki buntu wobec Imperium nie wiązały się jedynie z zaciskaniem pięści Imperium na planetach (co więcej, pokazano tu, jak ta siła Imperium się rodziła i jak Tarkin manipulował faktami, mówiąc, że to dla dobra tych planet),lecz miały swój początek już w Wojnach Klonów. Co ciekawe, czytając, miałam nadzieję, że Tarkin wreszcie złapie tych złodziejskich dysydentów (nieładnie tak kraść cudze statki!),a potem dopiero zdałam sobie sprawę z tego, komu ja właściwie kibicuję :D Powieść pokazuje nam, że granica między tymi "złymi" a "dobrymi" może się bardzo łatwo zatrzeć, a momentami mają oni nawet takie same pobudki.

Mamy tu oprócz samego Tarkina (co jest oczywiste) także dużo Dartha Vadera, kilka razy pojawia się też Imperator. Relacja Vadera z Tarkinem była bardzo ciekawie ukazana; może nas zadziwić trochę, jak dużo mówi ten pierwszy, zważywszy na to, że w filmach wypowiada głównie krótkie zdania albo wymownie milczy (i oddycha...). Pamiętajmy jednak, jaki gadatliwy był Anakin, a sytuację Vadera, który mówi więcej niż w filmach, co więcej - rozmawia z Tarkinem o sprawach niezwiązanych bezpośrednio z pracą - postrzegam jako być może pewien okres przejściowy między gadatliwością a milczącym stylem bycia bohatera.

Nie znajdziecie tu zatem pędzącej na łeb na szyję akcji, jednak uważam, że jest to bardzo ważna w uniwersum "Gwiezdnych Wojen" książka, która dużo wnosi do naszego sposobu postrzegania moffa Tarkina. Jeśli więc tak jak ja jesteście fanami "Star Warsów", bardzo zachęcam Was do zapoznania się z tą pozycją!

https://arnikaczyta.blogspot.com/2021/02/james-luceno-tarkin.html

Zapewne większość z Was jeszcze tego nie wie, ale jestem ogromną fanką "Gwiezdnych Wojen". Już od dawna chciałam przeczytać jakąś powieść z tego uniwersum, ale przerażała mnie liczba wydanych przez lata książek. Na domiar złego okazało się, że w związku z premierą "Przebudzenia mocy" wszystkie wydane wcześniej książki "wyrzucono" z kanonu i postanowiono stworzyć nowy,...

Fajnie zobaczyć jak dorastał Tarkin. Bohaterów nie pamiętam, tacy trochę płytcy.

Fajnie zobaczyć jak dorastał Tarkin. Bohaterów nie pamiętam, tacy trochę płytcy.

Pierwsza połowa wieje nudą. Druga w sumie też.

Pierwsza połowa wieje nudą. Druga w sumie też.

Mam z Jamesem Luceno pewien problem. Jedną z pierwszych książek z Uniwersum, jaką miałem przyjemność przeczytać była "Maska kłamstw", która mnie zachwyciła. Wiedziony entuzjazmem przeczytałem "Próbę bohatera", "Zmierzch Jedi" oraz zacząłem "Dartha Pegueisa", który mnie tak znudził, że odłożyłem ją po 100 stronach i nigdy więcej do niej nie wróciłem. Wszystkie trzy ciągnęły się jak flaki z olejem. A potem gdy już dawno zwątpiłem w umiejętności pisarskie pana Luceno, w moje ręce wpadły "Labirynt zła" i "Czarny Lord - narodziny Dartha Vadera". Tak więc jest to dla mnie autor nierówny, który książki wybitne przeplata gniotami.

Z tą niepewnością przystępowałem do lektury "Tarkina". No i tym razem znowu było dobrze. Błyskotliwa sytuacja polityczna (do tego akurat Luceno zawsze miał dobrą rękę),ciekawa fabuła i głęboka penetracja psychiki i osobowości tajemniczego admirała.

Nie obyło się niestety bez fragmentów nużących, jak chociażby inicjacja młodego Tarkina na Żerowisku. Ale w ostatecznym rozrachunku książka wypada nad wyraz dobrze, patrząc na to, że autor miał ograniczone pole ruchu. Nie miał w końcu wpływu na dalsze losy głównego bohatera (wiadomo, że przeżyje aż do Nowej Nadziei),a jedyne co mógł zrobić, to stworzyć ciekawą historię w oparciu o charyzmatyczną postać.

W zasadzie w poczynaniach Lucas Filmu dziwi mnie najbardziej to, że odkąd zostali podkupieni przez Disneya, nie wpadli na pomysł skorzystania z pomocy zasłużonych dla Uniwersum autorów.

Mają tylu fantastycznych pisarzy, którzy w Uniwersum Gwiezdnych Wojen potrafili stworzyć cuda, a oddają pracę nad scenariuszem ludziom, którzy piszą głupoty, naciągają fakty i powielają schematy. Myślę że tacy autorzy jak: Luceno, Keyes, Zahn czy Stackpole napisali by o niebo lepsze scenariusze do Suqueli i seriali, niż te które powstały. kompletnie zmarnowany potencjał.

Ps. Przy czym zaznaczam, że mimo, iż wiele głupot pojawiło się w serialach i najnowszej trylogii, to mi się obydwa "dzieła" podobają. Najwidoczniej należę do tego grona osób, co lubią sentymenty. Poza tym pomijając kilka głupot, znalazło się tam również wiele dobrych momentów, które przysporzyły mnie o mocniejsze bicie serca. Poza tym Star Wars, to Star Wars, nie umiem obrażać tego co kocham :D

A książce daję 7/10.

Mam z Jamesem Luceno pewien problem. Jedną z pierwszych książek z Uniwersum, jaką miałem przyjemność przeczytać była "Maska kłamstw", która mnie zachwyciła. Wiedziony entuzjazmem przeczytałem "Próbę bohatera", "Zmierzch Jedi" oraz zacząłem "Dartha Pegueisa", który mnie tak znudził, że odłożyłem ją po 100 stronach i nigdy więcej do niej nie wróciłem. Wszystkie trzy ciągnęły...