Twarzą ku ziemi to dobry przykład książki, jak hamburger z McDonalda - ładnie to to wygląda w pudełeczku, ale wartości odżywczych prawie nie ma. A zapowiadało się całkiem nieźle, historia zaczyna się od tajemniczego wypadku, którego świadkiem jest główny bohater, a zarazem narrator opowieści. Przypadkowo staje się on również posiadaczem dowodu w sprawie owego wypadku - od tego zaczyna się seria dość zagadkowych wydarzeń w życiu Neuta (czyli owego bohatera), który stopniowo dochodzi prawdy na temat otaczającej go rzeczywistości. Całość zapowiada się dość obiecująco, ale po dotrwaniu do końca nie mogłem przestać się zastanawiać, co to do cholery było? Autor stworzył wizję przyszłości w której władza poi obywateli wodą doprawioną czymś jak viagra, a ponadto serwuje im widowiska pod postacią pozorowanych wypadków samochodowych i samobójstw oraz cholernie drogich wieczornych ilmuniacji - tylko do czego to prowadzi, do jakich wniosków ma to skłonić czytelnika? Nie mam pojęcia. Niemniej na plus trzeba Parowskiemu zaliczyć świetny, barwny styl i umiejętność stworzenia bardzo wyrazistego klimatu ponurego miasta przyszłości.

Twarzą ku ziemi to dobry przykład książki, jak hamburger z McDonalda - ładnie to to wygląda w pudełeczku, ale wartości odżywczych prawie nie ma. A zapowiadało się całkiem nieźle, historia zaczyna się od tajemniczego wypadku, którego świadkiem jest główny bohater, a zarazem narrator opowieści. Przypadkowo staje się on również posiadaczem dowodu w sprawie owego wypadku - od...