Katarzyna Bonda to pisarka mojego pokolenia, a więc autorka względnie młoda. Ostatnimi czasy wszędzie jej pełno - nie zdziwiłbym, gdyby udzieliła wywiadu każdemu liczącemu się czasopismu i serwisowi w naszym kraju. W ten właśnie sposób promuje swoją nową powieść, a przy okazji próbuje znaleźć swoje miejsce wśród największych gwiazd polskiego kryminału.

Dziewiąta runa to ulepszona wersja jej debiutanckiej powieści "Sprawa Niny Frank". Poznajemy w niej profilera Huberta Meyera, robiącego karierę za granicą, ale przez polską policję trochę niedocenianego. Z pewnych przyczyn, których nie zdradzę, zostaje wysłany na prowincję, gdzie ma zbadać zabójstwo znanej aktorki Niny Frank. Szybko okazuje się, że sprawa tylko z pozoru jest łatwa...

Czyta się to szybko, łatwo i przyjemnie. Autorka umiejętnie dawkuje napięcie, mnoży podejrzanych, odsłania kolejne tajemnice bohaterów. Bywa raz liryczna, raz drapieżno-erotyczna, innym razem serwuje wątki czysto komediowe. Bohaterowie - prócz Meyera jest to lokalny gliniarz nazwiskiem Kula oraz sama Frank, którą poznajemy w retrospekcjach - potrafią zainteresować. Zakończenie też zaskakuje.

A jednak powieść ma też swoje wady. To całkowicie zbędne moim zdaniem rozdziały (jak chociażby spotkanie z dziwacznymi wróżbitami) oraz obraz wsi mocno zacofanej, pachnącej chwilami tym samym chlebem co "U Pana Boga za piecem". Takie zderzenie wesołkowato-wyidealizowanej wiochy z realnym, brutalnym morderstwem i psychologią w tle nie do końca się sprawdza. Można jednak na to przymknąć oko... Mnie się udało i bawiłem sie przyzwoicie.

Katarzyna Bonda to pisarka mojego pokolenia, a więc autorka względnie młoda. Ostatnimi czasy wszędzie jej pełno - nie zdziwiłbym, gdyby udzieliła wywiadu każdemu liczącemu się czasopismu i serwisowi w naszym kraju. W ten właśnie sposób promuje swoją nową powieść, a przy okazji próbuje znaleźć swoje miejsce wśród największych gwiazd polskiego kryminału.

Dziewiąta runa to...