Gdzieś widziałem, że tytuły Sandry Brown określa się jako bardziej ambitne od prozy Danielle Steel. Przykład tej książki utwierdza mnie w przekonaniu, że raczej po literaturę pani Steel już nie sięgnę, skoro ambitniejsza Brown pisze taką "Mistyfikację". Bycie amerykańskim bestselerem oznacza po prostu połączenie scenariusza filmu klasy B z porno. Nie widzę w tej pozycji nic wartościowego ani tym bardziej ambitnego, a fabuła jest przewidywalna aż do bólu. Czytałem co prawda gorsze szmiry, ta jednak obiecuje jakieś zaskakujące zakończenie, które okazuje się niestety całkiem oczywiste.
Czy należy winić ludzi za to, że książki tego pokroju im się podobają? Kobiety uwielbiają indiańskiej urody astronautów, którzy czego się nie tkną zamieniają w złoto, trochę małomównych a zarazem bohaterskich, wysokich, silnych i przenikliwych. Mężczyźni z kolei uwielbiają piękne, inteligentne i odważne kobiety, z nutką seksualnego wyzwolenia. Czyżby po raz kolejny literatura musi obracać się wokół chuci i walki z szaleńcami? Dla mnie to już jest po prostu ciężko strawne.

Gdzieś widziałem, że tytuły Sandry Brown określa się jako bardziej ambitne od prozy Danielle Steel. Przykład tej książki utwierdza mnie w przekonaniu, że raczej po literaturę pani Steel już nie sięgnę, skoro ambitniejsza Brown pisze taką "Mistyfikację". Bycie amerykańskim bestselerem oznacza po prostu połączenie scenariusza filmu klasy B z porno. Nie widzę w tej pozycji nic...