Mam mieszane uczucia odnośnie tej książki. Z jednej strony w niektórych fragmentach jest rzeczywiście przerażająco prorocza. Reakcja naszych i zagranicznych mediów na przybywających na pontonach bliskowschodnich imigrantów faktycznie wygląda bardzo podobnie do tej opisanej. "Rząd francuski postanowił (...) wypracować z zachodnimi partnerami bardzo ogólny na razie plan przyjęcia tych ludzi w ramach międzynarodowej współpracy, która umożliwi nam w każdym przypadku nie ponosić samodzielnie konsekwencji naszej szlachetności" - no wypisz wymaluj reakcja Niemiec. No i kto czterdzieści lat wcześniej mógłby też przewidzieć, że ci biedni, uciekający przed wojną i niedostatkiem imigranci będą posuwać się do wyrzucania zaoferowanej im żywności? A jednak Raspail przewidział i za to czapki z głów. Z drugiej strony ta sama powieść jest w wielu miejscach wyjątkowo niesmaczna i chyba rzeczywiście rasistowska. Hinduskie dzieci nie mogą być po prostu normalnymi hinduskimi dziećmi, nie, to muszą być upośledzone, zdeformowane potworki... Imigranci nie mogą tak po prostu płynąć sobie statkami do Europy, nie, oni muszą urządzić na pokładzie zbiorową orgię... Ja rozumiem, że to ponoć miała być satyra, ale takie fragmenty (swoją drogą - bardzo obrazowo przedstawione, niejeden pisarz mógłby pozazdrościć plastyczności opisów) mógłby sobie autor darować... albo ująć je jakoś mniej dosadnie. Jeśli to jest rzeczywiście (jak twierdzi okładka) jeden z najwybitniejszych żyjących pisarzy francuskich, to nie chcę wiedzieć, co piszą pozostali...

Mam mieszane uczucia odnośnie tej książki. Z jednej strony w niektórych fragmentach jest rzeczywiście przerażająco prorocza. Reakcja naszych i zagranicznych mediów na przybywających na pontonach bliskowschodnich imigrantów faktycznie wygląda bardzo podobnie do tej opisanej. "Rząd francuski postanowił (...) wypracować z zachodnimi partnerami bardzo ogólny na razie plan...