Po życie składa się z wyborów


Życie każdego z nas jest inne. Sami je kształtujemy, nadajemy mu fakturę... Poprzez swoje decyzję, które są niczym pojedyncze ścieżki na rozdrożu, obieramy kierunek w jakim mamy podążać. Życie to sztuka wyboru, nie ma się z tym nie zgodzić.

Obyczajówek nie czytam. Kojarzą się mi się ze schematyczności, nijakością, kobietami zakochującymi się na zabój w idealnych facetach... Ogólnie wydawało mi się, że jak przeczytam jedną to już poznam wszystkie. A już szczególnie moje przemyślenia przenosiłam na polskie autorki tego gatunku. W najdłuższe w moim życiu wakacje postanowiłam jednak spróbować. Może się uda...

Tym oto sposobem w ręce wpadła mi powieść "Ścieżki życia". Właściwie jest ona książka z Book Touru, do którego się zgłosiłam. Nie liczyłam na wiele, nie będę nikogo oszukiwać. Właściwie nie miałam oczekiwań. A teraz jestem oczarowana. Naprawdę. Możecie być zaskoczeni, ale tak jest. Pani Edyta Kowalska sprawiła, że zastanawiam się nad tym, czy nie zacząć czytać obyczajówek nałogowo. A przynajmniej jej obyczajówek.

"Pamiętaj, że prawdziwy facet to taki, który zmazuje ci szminkę na ustach, a nie tusz na rzęsach..."

Ścieżki życia bowiem to powieść ciepła, miła i przede wszystkim niesamowicie zabawna. Humor sytuacyjny w większości wypada niezwykle naturalnie, jest niewymuszony, a charakter głównej bohaterki jest tak pozytywny, mimo problemów, jakie przeszła, że nie da się jej nie lubić. Tym bardziej, że nie rozwodzi się ona za długo nad swoimi problemami, a próbuję działać. Julia jest po prostu bohaterką, której nie da się nie polubić, a do tego chce się, by była szczęśliwa i wszystko w jej życiu się ułożyło.

Jednak nie tylko główna bohaterka chwyciła mnie za serce. Wszyscy wokół niej byli niezwykle serdecznymi i również zabawnymi postaciami. Na czele z chrześnicą bohaterki, której niestworzone historie chyba sobie zapiszę. Zauroczył mnie - kurnik jako górnik, to było wprost nieziemskie. Wielokrotnie czytając te krótką książkę śmiałam się na głos, dobrze że rodzinka była na dole, bo pewnie nieźle by narzekali...

"- Nic nie słuszę, tu jest za głośno! Powiedz mi coś o sobie. Panna?!
- Rozwódka!
- Ostra jesteś, tak od razu?! Ja też raz wódka! Dwa razy wódką, proszę!"

Cała powieść składa się z barwnych, humorystycznych historii, które są takie dziki stylowi, w jakim przedstawiła je autorka. Edyta Kowalska postanowiła, że główna bohaterka po sowim rozwodzie zacznie prowadzić pamiętnik, w którym będzie relacjonowała najważniejsze wydarzenia z jej życia. Nie ubyło się bez historii poznania jej najlepiej przyjaciółki(wypadek samochodowy i wyprzedaż biustonoszy...hahaha), opowiadań chrześnicy Julki(ta dziewczynka ma charakterek), rozterek miłosnych(gdzie znaleźć takie ciacha? Tylko w Sośnicy...).

Powieść czytało mi się szybko, zaledwie dwie godziny, jest naprawdę krótka, niestety. Ale dzięki temu nie ma dłużyzn, a historię chcę się połknąć za jednym zamachem, by dowiedzieć się, czy bohaterce wreszcie życie się ułożyło. (Oczywiście, należałam do grona, które wciąż krzyczało: Uda Ci się, uda!). Bohaterka charakterem przypominała mi Bridget Jones, a wiecie, że jest to bohaterka, którą uwielbiam(teraz widzicie, że jednak jakieś obyczajówki czytałam i mi się spodobały, ale to naprawdę wyjątek, no cóż mam drugi...).

"To ja idę spać, żeby szybko było jutro!"
(Julcia ma więcej takich tekstów!)

Ścieżki życia to powieść z humorem, ciepła, pełna miłości i przyjaźni. Po jej skończeniu zrobiło mi się naprawdę przyjemnie i od razu chciałam Wam o niej coś napisać. Gdyby nie Book Tour nigdy bym po książkę nie sięgnęła, nie mój gatunek, a teraz wiem, że książek Pani Edyty będę szukać na księgarnianych półkach. Na Ścieżkach życia moja przygoda z jej twórczością nie może się skończyć.
Ocena: bardzo dobra [5/6]

Po życie składa się z wyborów


Życie każdego z nas jest inne. Sami je kształtujemy, nadajemy mu fakturę... Poprzez swoje decyzję, które są niczym pojedyncze ścieżki na rozdrożu, obieramy kierunek w jakim mamy podążać. Życie to sztuka wyboru, nie ma się z tym nie zgodzić.

Obyczajówek nie czytam. Kojarzą się mi się ze schematyczności, nijakością, kobietami zakochującymi się...