Krupska uwielbia żonglowanie konwencjami i zabawę wyświechtanymi motywami. Jej „Bajki” to dowód na abstrakcyjne poczucie humoru, a i zmęczenie klasycznymi fabułkami. Kiedy autorka przywołuje księżniczki lub smoki, to po to, żeby wybić je ze stereotypowych relacji. Sięga też po bohaterów nietypowych – Szklanego człowieka czy Kulę. Za każdym razem udowadnia, że śmiech może pełnić równie ważne funkcje jak pouczenia: stroni od moralizatorskich szczegółów, za to wybiera dobrą zabawę. W związku z tym też nie rozwija specjalnie fabuły, za to wybiera komiczne krótkie i wyraziste scenki: kolejne opowiadania służą czystej rozrywce i mają za zadanie wywoływać śmiech zaskoczenia. To prawdziwa przyjemność dla dzieci i rodziców – którzy również docenią pomysły z tomiku. Bajecznie kolorowe (ilustrowane przez Zbigniewa Larwę) historyjki budzą podziw ze względu na pomysłowość autorki i na realizację opisów. Tu nie da się zmęczyć, nie ma przewidywalności czy rutyny. Krupska stara się, żeby jej bajki rozbawiły wszystkich – a jej książeczkę każdy będzie chciał mieć na półce, żeby poprawiać sobie nią humor w ponure dni.

Krupska uwielbia żonglowanie konwencjami i zabawę wyświechtanymi motywami. Jej „Bajki” to dowód na abstrakcyjne poczucie humoru, a i zmęczenie klasycznymi fabułkami. Kiedy autorka przywołuje księżniczki lub smoki, to po to, żeby wybić je ze stereotypowych relacji. Sięga też po bohaterów nietypowych – Szklanego człowieka czy Kulę. Za każdym razem udowadnia, że śmiech może...