Opowieść ta nie miała szczęścia trafić na czas, w którym mógłbym pochłaniać słowa całymi godzinami. Nie trafiła też na czas częstych podróży, których od pewnego czasu jakoś mniej. Te i inne okoliczności spowodowały, że moja ocena „Tajemnej Historii” jest trochę mało obiektywna. Tak jak „Szczygłem” tej samej autorki byłem zachwycony, tak tym razem czytając odczuwałem jakby Pani Donna Tart nie miała gotowego pomysłu na całość. Niestety ten element improwizacji skutkował pojawianiem się wątków zupełnie niepotrzebnych dla całej historii. Bez nich książka nie byłaby już takim tomiskiem ale chyba przyniosłoby to trochę więcej dynamizmu bez uszczerbku dla przekazu o ludzkich zachowaniach i charakterach, które naprawdę są ciekawie wykreowane w swojej różnorodności. Nie mniej efektem czytania „z doskoku” (czytałem ją prawie 4 miesiące!!!) było zmęczenie lekturą i chęć przerzucenia się na „coś innego” na czas wakacyjny. Czytanie po kilka stron niestety zgubiło cały efekt, którego tylko posmakowałem połykając ostatnie 20% (Kindle :)).

Podsumowując, jest to dla mnie przydługa historia, dość mało tajemna, chociaż tak wskazuje tytuł, zakropiona potężną ilością alkoholu i używek, napisana pięknym językiem (przekład jest ekstra). Gdyby tylko zminimalizować wrażenie przydługiej improwizacji autorki przez przeczytanie „od deski do deski” w normalnym dla moli książkowych czasie, pewnie dostała by ze dwie gwiazdki więcej.

Opowieść ta nie miała szczęścia trafić na czas, w którym mógłbym pochłaniać słowa całymi godzinami. Nie trafiła też na czas częstych podróży, których od pewnego czasu jakoś mniej. Te i inne okoliczności spowodowały, że moja ocena „Tajemnej Historii” jest trochę mało obiektywna. Tak jak „Szczygłem” tej samej autorki byłem zachwycony, tak tym razem czytając odczuwałem jakby...