http://basiapelc.blogspot.com/2015/11/czechow-antoni-wisniowy-sad-i.html

Czechow Antoni "Wiśniowy sad" i "Oświadczyny".

Czechow to jeden z moich ulubieńców. Na niczym nie jestem w stanie się tak intensywnie uśmiać, jak właśnie na jego dziełach.
Seria Arcydzieła Literatury Rosyjskiej jest pięknie wydana, czcionka jest w odpowiednim rozmiarze, format książki bardzo mi odpowiada. Biorąc tę publikację do ręki byłam pewna, iż sięgam tylko po "Wiśniowy sad"- komedię z czterech aktach. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, iż tuż po niej, pod koniec książki odnalazłam "Oświadczyny" - żart sceniczny w jednym akcie, a po nich "Informacje i uwagi dla grających", czyli wytyczne jak powinni wyglądać i zachowywać się aktorzy grający w "Oświadczynach" (Czubukow, Natalia, Łomow) w teatrze i jakich rekwizytów powinni używać. Zdziwiłam się, bo nie wspomniano o tym scenicznym żarcie ani na okładce, ani na stronie tytułowej, a przecież dodatkowa zawartość może czytelnika tylko zachęcić jeszcze bardziej do książki, nigdy nie rozczarować.


"Wiśniowy sad" porusza wiele tematów: koniec pańszczyzny chłopów, ich bogacenie się dzięki pracy, złe rozporządzanie majątkiem przez panów, nieporadność życiowa i niezwykłe lenistwo obywateli ziemskich (zarówno pani Luby Raniewskiej, jak i jej brata - Leonida Gajewa), które doprowadza do zaprzepaszczenia wszystkiego. Co tu dużo mówić - ich duma i głupota są wprost porażające.

Oczywiście doświadczymy w tej komedii wiele akcentów humorystycznych, które rozładowują niektóre wyjątkowo nieprzyjemne sytuacje. Najbardziej mi żal tego pięknego, tytułowego, wiśniowego sadu, który poszedł na zatracenie. Zostaje on tutaj porównany do Rosji...

Odnajdziemy w tej lekturze wiele kluczowych momentów, dzięki którym można podumać nad rosyjskimi klasami społecznymi. Każdy bohater jest inny, wyjątkowy i można przy nim zastanowić się nad poszczególnymi sprawami (egoizm, próżność, starość...). Ta komedia to totalny przerost formy nad treścią.


"Oświadczyny" rozwaliły mnie na łopatki. Dosłownie. Niemal płakałam ze śmiechu. Uwielbiam "chłopskie" i bezpośrednie poczucie humoru Czechowa.

Iwan Wasyljicz Łomow, ziemski obywatel, postanawia w wieku trzydziestu pięciu lat się ustatkować. Jego wybór pada na Natalię, córkę sąsiada Stefana Stefanicza Czubukowowa. Kiedy wreszcie potencjalny narzeczony wyduka drogiemu sąsiadowi, dlaczego zawitał do jego salonu, ten, przeszczęśliwy popędzi po swoją córkę, aby się oboje rozmówili na osobności.

Łomow zaczyna swoje zaloty w tak niezdarny sposób, że to aż woła o pomstę do nieba. Para zaczyna się strasznie kłócić o kawałek ziemi - "Wole Łączki". Każde z nich uważa, ze należą one do ich majątku. Następnie w tym zacietrzewieniu zaczynają się obrażać i wyzywać, a słabego serca i zdrowia Łomow niemalże dostaje zawału. Wkracza Czubukow, który popiera swoją córkę, więc Łomow wychodzi niezwykle obrażony. Kiedy panna dowiaduje się, iż ich gość chciał jej się oświadczyć, nakazuje tacie, aby go zmusił do powrotu. Po jego kolejnym pojawieniu się znowu dochodzi do zabawnych kłótni - tym razem obiektami sporu są ich myśliwskie psy.

Czy uda się pożenić skłóconą parę? Czy zażegnają spory i waśnie? Czy wątłego zdrowia Łomow przeżyje te niesnaski? Czy ojciec, Czubukow, da kolejne błogosławieństwo temu związkowi? Co z tego wszystkiego wyniknie? Przekonajcie się sami - mogę wam tylko oznajmić, iż naprawdę warto zapoznać się z tą genialną publikacją. Przednia zabawa gwarantowana.

http://basiapelc.blogspot.com/2015/11/czechow-antoni-wisniowy-sad-i.html

Czechow Antoni "Wiśniowy sad" i "Oświadczyny".

Czechow to jeden z moich ulubieńców. Na niczym nie jestem w stanie się tak intensywnie uśmiać, jak właśnie na jego dziełach.
Seria Arcydzieła Literatury Rosyjskiej jest pięknie wydana, czcionka jest w odpowiednim rozmiarze, format książki bardzo mi...