Są takie książki, które wzbudzają mój mimowolny respekt, jeszcze zanim otworzę i zacznę czytać. Gdy czytam opis lub zerknę na kategorię i widzę książkę historyczną, mam ochotę pogratulować odwagi. Nieważne, czy książka została napisana dobrze, czy kuleje i męczy Czytelnika – sam fakt podjęcia próby napisania jest wart pochwał. Mając jakieś pojęcie o pisaniu dłuższych form wypowiedzi, wiem na własnej skórze, jak ciężkie jest prowadzenie akcji w normalnych okolicznościach. Jeśli dodamy tło, musimy je dokładnie zbadać. Jeśli jest to miejsce, które istnieje, nie można przedobrzyć i opisać je wbrew realiom. A książki historyczne wymagają bardzo dokładnej analizy zdarzeń, miejsc i ludzi. Są bardzo drobiazgowe i choć fikcja literacka daje szerokie pole manewru, to jednak trzeba zachować realizm. Czy ta książka sprostała mym skromnym wymaganiom recenzenta? Hm… zobaczmy.
Koniec sierpnia 1944 roku. W Sławie, uzdrowisku położonym nad Śląskim Morzem, dochodzą do siebie niemieccy żołnierze ranni na frontach oraz stacjonuje tu jednostka „Marine Hitlerjugend”, gdzie młodzi mężczyźni są szkoleni do walk na froncie i w wodzie. Cały spokój tego miejsca i okolicy, burzy morderstwo młodej Polki pracującej wraz z najbliższymi u niemieckiej rodziny. Dziewczyna, którą brutalnie pozbawiono życia, ściąga na Sławę zainteresowanie policji kryminalnej. I tak w tej urokliwej miejscowości pojawia się asystent kryminalny Anton Habicht, człowiek, który karierę w policji zawdzięcza członkostwu w NSDAP i którego największym dotychczasowym sukcesem jest zlikwidowanie nielegalnej gorzelni. Oczywiście sam o sobie ma bardzo wysokie mniemanie i już niedługo później rozstawia po kątach cały posterunek sławskiej policji. Początkowo śledztwo nie przynosi nic nadzwyczajnego, a policjanci drepczą wokół nie wiedząc, czego szukać.
Ofiar przybywa. Kolejna młoda dziewczyna, Niemka, przynosi więcej niewiadomych, jednak ujawnia tym samym kilka poszlak. Habicht jednak ma za mało dowodów, by jednoznacznie kogokolwiek pozwać. Mąka rozsypana w obu miejscach zbrodni? To za mało. Wiek ofiar? Tym bardziej. Fascynacja młodymi chłopcami z Hitlerjugend? Nic nadzwyczajnego. Niedługo później Habicht dostaje nakaz powiadamiania o postępach w sprawie Sturmbannführera SS Carla Düchtera, szefa naukowców, którzy stacjonują w sławskim pałacu, prowadząc supertajne badania. Wtedy asystent kryminalny zaczyna czuć presję, która wcale nie jest motywująca…
W tym samym uzdrowisku wypoczywa pewna wdowa po niemieckim inżynierze, Franziska von Häften. Przeurocza kobieta, do której wzdycha znaczna ilość mężczyzn. Wdówka od początku budzi niejaką rewelację. Wyzwolona, swobodna i bardzo ciekawska, lubuje się w spacerach z kijkami i w ornitologii… I nie tylko…

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/furia-rodzi-sie-w-slawie-krzysztof-koziolek/

Są takie książki, które wzbudzają mój mimowolny respekt, jeszcze zanim otworzę i zacznę czytać. Gdy czytam opis lub zerknę na kategorię i widzę książkę historyczną, mam ochotę pogratulować odwagi. Nieważne, czy książka została napisana dobrze, czy kuleje i męczy Czytelnika – sam fakt podjęcia próby napisania jest wart pochwał. Mając jakieś pojęcie o pisaniu dłuższych form...