Wkręciłam się w podcast (pod wiele znaczącym tytułem "Jak się starzeć bez godności"),którego współautorką jest Ewa Winnicka (wspólnie z Małgorzatą Grzebałkowską) i dowiedziawszy się, że obie panie działają na niwie literatury, postanowiłam sprawdzić ich książki. Okazało się, że już jakiś czas temu czytałam reportaż Ewy Winnickiej "Był sobie chłopczyk" - historię 2-letniego chłopca, którego ciało zostało znalezione w błotnistym stawie w Cieszynie, a którego nikt nie szukał, nie zgłosił zaginięcia. Tamta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Teraz postanowiłam sięgnąć po inną pozycję Ewy Winnickiej. Przejrzałam katalog on-line mojej biblioteki publicznej i spośród 10 pozycji przyciągnęło mnie nazwisko Stuhr. Ponieważ lubię obydwu panów Stuhr, to byłam pewna satysfakcjonującej lektury. I tak, rozmowy z Jerzym oraz Maciejem (dwie oddzielne rozmowy, nie wspólna) bardzo ciekawe, jak to rozmowy z interesującymi ludźmi, ale rozmowy te to mniej niż połowa książki. Kolejna część to scenariusz filmu "Obywatel". Hm, może to i ciekawy pomysł, tyle że - gdy zorientowałam się, że rozmowy w książce kręcić się będą wokół tego filmu - czym prędzej obejrzałam film, by wiedzieć o czym mowa. W tej sytuacji dołączony scenariusz stał się dla mnie wypełniaczem książki i mało atrakcyjnym dodatkiem.

Wkręciłam się w podcast (pod wiele znaczącym tytułem "Jak się starzeć bez godności"),którego współautorką jest Ewa Winnicka (wspólnie z Małgorzatą Grzebałkowską) i dowiedziawszy się, że obie panie działają na niwie literatury, postanowiłam sprawdzić ich książki. Okazało się, że już jakiś czas temu czytałam reportaż Ewy Winnickiej "Był sobie chłopczyk" - historię...

Przyznam, że nie czytałem części "scenariuszowej", wolę najpierw obejrzeć film "Obywatel" (choć opinie ma niezbyt zachęcające). Co do książki, chyba lepiej zamiast scenariusza można było rozwinąć wywiady z panami Jerzym i Maciejem Stuhrem. Ale całościowo książka nie jest aż tak zła, jak sugerują niektóre zamieszczone opinie.
Dla mnie 6/10.

Przyznam, że nie czytałem części "scenariuszowej", wolę najpierw obejrzeć film "Obywatel" (choć opinie ma niezbyt zachęcające). Co do książki, chyba lepiej zamiast scenariusza można było rozwinąć wywiady z panami Jerzym i Maciejem Stuhrem. Ale całościowo książka nie jest aż tak zła, jak sugerują niektóre zamieszczone opinie.
Dla mnie 6/10.

"Z Jerzym i Maciejem rozmawia..." wbrew tytułowi w książce znajdują się dwa wywiady i scenariusz filmu. Ja się zawiodłem. Spodziewałem się właśnie rozmowy, zetknięcia dwóch pokoleń panów Stuhrów, ścierania się poglądów. Rozmowy ciekawe, ale niestety bez większego polotu. Scenariusz chyba wydrukowany tylko po to aby książka była grubsza.

"Z Jerzym i Maciejem rozmawia..." wbrew tytułowi w książce znajdują się dwa wywiady i scenariusz filmu. Ja się zawiodłem. Spodziewałem się właśnie rozmowy, zetknięcia dwóch pokoleń panów Stuhrów, ścierania się poglądów. Rozmowy ciekawe, ale niestety bez większego polotu. Scenariusz chyba wydrukowany tylko po to aby książka była grubsza.

"Otóż człowiek zniewolony w wypadkach ekstremalnych (...) zawsze będzie winił innych, natomiast człowiek wolny w tych samych okolicznościach zawsze będzie winił siebie. Nauczyłem się tego, że jeśli tylko coś mnie ugryzie, w pierwszej kolejności pytam siebie: Co zrobiłem nie tak? Po co tam lazłem? (...) W przeciwnym razie zawsze będę uwikłany, szczepiony z kimś, zawsze to oni robią mi krzywdę."

"Zawsze znajdzie się ktoś, kto pobiegnie zarobić parę złotych. Podobnie było, gdy mi ukradli samochód w Krakowie. Z Kazimierza Wielkiego, gdzie do tego doszło, na komisariat przy placu Inwalidów miałem trzy minuty piechotą. Doszedłem na komisariat, a tam już czekał na mnie fotoreporter z "Faktu"! Ledwo do nich zadzwoniłem, a on już tam był! Ktoś z policji musiał nadać!"

"Otóż człowiek zniewolony w wypadkach ekstremalnych (...) zawsze będzie winił innych, natomiast człowiek wolny w tych samych okolicznościach zawsze będzie winił siebie. Nauczyłem się tego, że jeśli tylko coś mnie ugryzie, w pierwszej kolejności pytam siebie: Co zrobiłem nie tak? Po co tam lazłem? (...) W przeciwnym razie zawsze będę uwikłany, szczepiony z kimś, zawsze to...

Książka ta jest dla mnie cenna, bo kupiłam ją na krakowskim rynku, gdzie w księgarni sprzedawano ją z autografem artysty. Wiem, że to nie to samo, co spotkać wielkiego człowieka, ale mam przynajmniej jego cząstkę – podpis.
Spotkanie z Jerzym Stuhrem to zawsze dla mnie wielkie przeżycie, gwarantuje bowiem duchową ucztę, a gdy dodamy jeszcze Macieja, to może powstać wyśmienity koktajl. I rzeczywiście nie zawiodłam się. Przeczytałam ją z uwagą.
Książka pojawiła się w księgarniach w tym samym czasie co premiera filmu „Obywatel” i zdaję sobie sprawę, że jest swego rodzaju chwytem marketingowym, ale tak naprawdę film, który nie zrobił na mnie większego wrażenia, jest mi zupełnie obojętny, liczą się tylko dwaj panowie S. Obok nich bowiem nie można przejść obojętnie, bo obaj mają „odwagę w podejmowaniu trudnych tematów” bez względu na konsekwencje.

Książka ta jest dla mnie cenna, bo kupiłam ją na krakowskim rynku, gdzie w księgarni sprzedawano ją z autografem artysty. Wiem, że to nie to samo, co spotkać wielkiego człowieka, ale mam przynajmniej jego cząstkę – podpis.
Spotkanie z Jerzym Stuhrem to zawsze dla mnie wielkie przeżycie, gwarantuje bowiem duchową ucztę, a gdy dodamy jeszcze Macieja, to może powstać...

Tak sobie myślę, że Panowie Stuhrowie dali się się wkręcić w Pr-owy wir. Z jednej strony ta książka mocno wspierała promocję filmu Obywatel (stąd gro stron zapełnia scenariusz filmu),z drugiej pracuje nad wizerunkiem Pana Macieja (negatywny wydźwięk “Pokłosia”, rozwód i walka z tabloidami). Przy tym wszystkim jest jeszcze Pan Jerzy, z po chorobowymi przemyśleniami, z cennymi uwagami o filmie i aktorstwie, własnym zdaniem o Polsce i politykach. Niestety wywiady są wtórne, dla kogoś kto miał do czynienia z “Tak sobie myślę”, “Stuhrowie. Historie rodzinne”, czy wypowiedziami obu panów w mediach.

Tak sobie myślę, że Panowie Stuhrowie dali się się wkręcić w Pr-owy wir. Z jednej strony ta książka mocno wspierała promocję filmu Obywatel (stąd gro stron zapełnia scenariusz filmu),z drugiej pracuje nad wizerunkiem Pana Macieja (negatywny wydźwięk “Pokłosia”, rozwód i walka z tabloidami). Przy tym wszystkim jest jeszcze Pan Jerzy, z po chorobowymi przemyśleniami, z...

Dwa wywiady jeden z Maćkiem drugi z Jerzym Stuhrem ,które odsłaniają kulisy powstania filmu. Panowie mówią też o tym jak dorastali oraz odsłaniają fragmenty życia prywatnego. Dodatkiem do książki jest zawarty scenariusz filmu "Obywatel"

Dwa wywiady jeden z Maćkiem drugi z Jerzym Stuhrem ,które odsłaniają kulisy powstania filmu. Panowie mówią też o tym jak dorastali oraz odsłaniają fragmenty życia prywatnego. Dodatkiem do książki jest zawarty scenariusz filmu "Obywatel"

Jak kocham obydwu Panów, tak z tej książki nie wynoszę nic. Po co ją wydano?

Jak kocham obydwu Panów, tak z tej książki nie wynoszę nic. Po co ją wydano?

Ciekawa, nie tylko o filmie "Obywatel" samym w sobie ale o "życiu z takim filmem na koncie" i nie tylko ;)

Ciekawa, nie tylko o filmie "Obywatel" samym w sobie ale o "życiu z takim filmem na koncie" i nie tylko ;)

Dwóch moich ulubionych aktorów w krótkich wywiadach plus scenariusz filmu "Obywatel".

Dwóch moich ulubionych aktorów w krótkich wywiadach plus scenariusz filmu "Obywatel".