Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię czytać biografie i wywiady. Można wtedy poznać życie z innej perspektywy, zaczerpnąć czyjejś mądrości, spotkać się z doświadczeniami nam niedostępnymi, poznać czyjeś bóle i radości, a przede wszystkim w innym kontekście zobaczyć życie znanej nam najczęściej, choć zwykle tylko z pewnych symbolicznych dokonań osoby. Takie spotkanie pozwala odkryć człowieka i jego "tajemnice", które były motywacją takich, a nie innych zachowań i wydarzeń. Wywiad Krzysztofa Pyzia odkrywa nam wybitnego aktora Wojciecha Pokorę takim, jakim go nie znamy. Był niezwykle skromnym, spokojnym człowiekiem. Kompletnie nie nadawał się do zajęć estradowych, bo kontakt z żywą publicznością podczas niekiedy siłą rzeczy improwizowanych występów kabaretowych go stresował. Z niezwykłą czułością wypowiadał się i traktował żonę Hanię, która była miłością jego życia. Była obecna w trakcie wywiadu i stanowiła podporę jego pamięci, która już nieco szwankowała (książka została wydana w 2015 roku, a więc 3 lata przed śmiercią aktora). Największą miłością Wojciecha Pokory był teatr, choć na pewno szerszej publiczności zapisał się w pamięci jako aktor filmowy niezapomniany z ról w filmach "Poszukiwany, poszukiwana", "Brunet wieczorową porą", "Czterdziestolatek", "Alternatywy 4", "Kariery Nikodema Dyzmy", "C.K. Dezerterzy". Swoją drogą warto nadmienić, że Wojciech Pokora szczerze nie znosił swojej roli w filmie "Poszukiwany, poszukiwana" i to była jedna z nielicznych rzeczy, które wyprowadzały go z równowagi. Przez lata był zaczepiany na ulicy tekstami w stylu "Te, Maryśka, zupa ci kipi", trzy razy zmieniał numer telefon, bo dzwoniono do niego z propozycją pracy dla Marysi jako pomocy domowej, wydzwaniano do domofonu z pozdrowieniami dla Marysi przy okazji nocnych powrotów z zakrapianych imprez. Była to jednak jego pierwsza główna rola filmowa i ona własnie przyniosła mu sukces. Mimo to Pokora pytany, czy zdecydowałby zagrać się w tym filmie, gdyby wiedział o wszystkich konsekwencjach, twardo mówił: "nie". Warto zwrócić jeszcze uwagę na jedną rzecz - na język, jakim posługuje się aktor. To elegancka polszczyzna z pięknie zbudowanymi zdaniami. Szkoda jedynie, że książka nie powstała wcześniej, kiedy pan Wojciech był w lepszej formie i pamiętał więcej.