„Wielki skok” czternasta powieść Daniela Silvy opowiadająca o misjach Gabriela Allona nie wiele różni od części dwunastej, jedenastej, dziesiątej i pozostałych. I wiecie co to wcale nie jest zarzut, to jedynie potwierdzenie tezy, że nie należy rezygnować ze sprawdzonych pomysłów. Nie wiele jest przecież cykli w którym tom trzynasty byłby równie dobry co wszystkie pozostałe.
Gabriel Allon po raz pierwszy zaistniał 15 lat temu, na kartach powieści „Artysta zbrodni”. To wówczas poznaliśmy przedwcześnie posiwiałego konserwatora obrazów starych mistrzów, który tak naprawdę jest superagentem izraelskiego wywiadu. Wtedy też powstał specyficzny schemat wszystkich powieści SIlvy. Zaczyna się od wielkiej sztuki, po chwili na jej zapleczu pojawia się tajemnica która zawsze wiąże się w jakiś sposób z bliskowschodnim terroryzmem. Wówczas Gabriel porzuca ukochane sztalugi i pędzel zamienia na Berette i wraz ze sprawdzonym zespołem fachowców z różnych dziedzin wywiadowczych rusza rozwikłać zagadkę.
Nie inaczej jest i w „Wielkim skoku”. Zaczyna się od bestialskiego zabójstwa mieszkającego we Włoszech Brytyjczyka - szemranego handlarza dziełami sztuki. Zbiegiem okoliczności ciało odnajduje kontrowersyjny londyński marszand, prywatnie współpracownik Gabriela. Wszystko wskazuje, że powodem morderstwa jest skradziony przed laty obraz Caravaggia i że za nitki pociągano w trawionej wojną domową Syrii i nie chodzi o sztukę a o wielkie, brudne pieniądze. Zespół Allona znów rusza do akcji.
Reszt jak zawsze w najlepszym stylu. Szybka akcja, zaskakujące rozwiązania i precyzyjne opisy. Tym co delikatnie wyróżnia „Wielki skok” to przesuniecie nacisków z opisu działań czysto bojowych na rzecz walki w e-przestrzeni. Chyba w żadnej innej powieści Silvy sieć, smartfony, Facebook czy Twitter nie były tak istotne. I znowu nie jest to zarzut, autor po prostu mocno osadza fabułę w naszym, coraz bardziej wirtualnym świecie. Zresztą ten brak strzelaniny - jest jej znacznie mniej niż w starszych tomach cyklu – został zastąpiony fajnymi i zaskakującymi rozwiązaniami. Zaś sama scena finałowa, choć odbywa się bez jednego wystrzału ma napięcie finału mistrzostw świata w pokerze.
Zresztą właśnie słowo napięcie to chyba słowo klucz do tej pozycji. Pojawia się na pierwszej stronie, chwyta czytelnika i nie puszcza aż do finału. Narracja jest właściwie jednowątkowa, dlatego nie daje odetchnąć i wciąga z każdą stroną bardziej. Nie ma tu zbędnych opisów, niepotrzebnych retrospekcji (choć gdy jest taka potrzeba dostaniemy brawurowy wykład z historii sztuki), przegadanych analiz psychologicznych. Jest prosto i szybko. No i jest ciekawie, dlatego dla Silvy po raz kolejny zarwałem noc. Bawiłem się przy tym świetnie, choć tak po prawdzie mogli postrzelać trochę więcej. Wy będziecie się świetnie bawić, zapewniam was.
No i na koniec jeszcze jedna informacja, na rynkach angielskich jest już dostępna kolejna pozycja „The English Spy”. Tam podobno strzałów i wybuchów nie brakuje. Nie mogę się doczekać. Ciekawe czy polski wydawca wyrobi się przed Gwiazdką. Jeżeli tak to już wiem, co chcę znaleźć pod choinka. A czekając na tom piętnasty daje czternastce znaczek „Polecam”.
Pierwszy raz opublikowano http://blurppp.com/blog/daniel-silva-wielki-skok/

„Wielki skok” czternasta powieść Daniela Silvy opowiadająca o misjach Gabriela Allona nie wiele różni od części dwunastej, jedenastej, dziesiątej i pozostałych. I wiecie co to wcale nie jest zarzut, to jedynie potwierdzenie tezy, że nie należy rezygnować ze sprawdzonych pomysłów. Nie wiele jest przecież cykli w którym tom trzynasty byłby równie dobry co wszystkie pozostałe....