Warto polecić tym, którzy usiłują zrozumieć mechanizmy japońskiej kultury. Czy w tej części świata "obcy" ma w ogóle szansę stać się "swój"? Czy umiemy posługując się europejskimi pojęciami opisać świat japońskiej korporacji? I czy jesteśmy w stanie mając zakodowane europejskie wzorce działania zaakceptować jego reguły? Jak bardzo różnią się one od naszego podejścia do człowieka i jego pracy?

Książka może też być inspiracją do rozważań na temat wtapiania się w obcą kulturę. Czy istnieją takie miejsca, gdzie obcy jest chętniej akceptowany? Czy funkcjonując w świecie obcych nam kodów kulturowych już zawsze skazani jesteśmy na porażkę? Czy mamy szansę stać się tym, kim się czujemy - do jakiego stopnia naszą tożsamość kreuje kultura?

Wreszcie interesująca będzie dla tych, którzy cenią autorów z wyobraźnią. Takich, co próbują zrozumieć otaczający świat, ale nie tłumaczą go wprost, tylko prezentują za pomocą obrazów. Dostrzegają drobnostki i nadają im znaczenie. Słowa służą im do tworzenia i przekazywania wrażeń, a nie informacji, które czytelnik zbiera i układa w całość. Wyobrażam sobie, że autorka starała się naśladować pismo japońskie - wyrażeniami i zwrotami tworzy obraz, który staje mi przed oczami niczym znak. Żongluje poszczególnymi elementami złożeń, stara się znaleźć najwłaściwsze ich odpowiedniki w języku, w którym linie nie wywołują wrażeń. A jednak te impresje wciąż składają się w opowieść. Opowieść, w której możemy spróbować wyobrazić sobie nas samych na miejscu bohaterki.

Warto polecić tym, którzy usiłują zrozumieć mechanizmy japońskiej kultury. Czy w tej części świata "obcy" ma w ogóle szansę stać się "swój"? Czy umiemy posługując się europejskimi pojęciami opisać świat japońskiej korporacji? I czy jesteśmy w stanie mając zakodowane europejskie wzorce działania zaakceptować jego reguły? Jak bardzo różnią się one od naszego podejścia do...