Patrycja to wspaniała matka, kochająca żona i oddana pracownica. W każdą rolę wchodzi z pasją, wielokrotnie poświęcając dla sprawy całą siebie. Jej życie jest poukładane i ustabilizowane. Choć brakuje w nim fajerwerków, kobieta docenia poczucie bezpieczeństwa i to, co otrzymała od losu. Pewnego dnia Patrycja musi zmierzyć się z faktem, że nie na wszystko może mieć wpływ i nie wszystkie decyzje zależą wyłącznie od niej. Od tej pory sama musi zmierzyć się z wychowywaniem dziecka i prowadzeniem domu oraz nadmiarem miejsca w małżeńskim łóżku. Jak odnajdzie się w nowej sytuacji? Czy sobie poradzi?

Autorka wykreowała postać, z którą łatwo się utożsamić każdej z nas. Patrycja to typowa kobieta- ambitna, jednak trochę nieporadna, inteligentna, ale nieco niezaradna życiowo, rozsądna, choć niepotrafiąca oprzeć się pokusom. Nie sposób jej nie polubić, zwłaszcza, że to postać bardzo realistyczna i niewyidealizowana. Świętek nie próbuje nam udowadniać, że to kobieta perfekcyjna. Nie oferuje nam bohaterki wydumanej. Zamiast tego stawia na prawdę i realizm. Patrycja bardzo się stara i łatwo jej ulec. Jest urocza, zabawna, bystra, charakterystyczna. Ale jak każdy z nas popełnia błędy. I właśnie te błędy sprawiły, że poczułam do niej sympatię.

„Tak bardzo Cię proszę, Panie Boże! Niech w moim życiu coś się wydarzy i odmieni je na lepsze. Utknęłam w przytłaczającym marazmie. Mam wrażenie, że ominęło mnie coś bardzo ważnego, niepowtarzalnego, jedynego w swoim rodzaju, ponieważ na którymś życiowym zakręcie podjęłam złą decyzję”.

W swojej najnowszej książce Świętek porusza się wokół tematów ważnych i będących wciąż na czasie. Jednym z nich jest zastanawiająca i nie do końca sprecyzowana kwestia wieku średniego. Ile trzeba mieć lat, żeby przekroczyć tę magiczną granicę? Czy nic dobrego już nas wtedy nie czeka? Czy faktycznie wszyscy faceci w okolicach 40 wariują dla młodszych kobiet? Autorka w mądry i przemyślany sposób ukazuje ten problem z różnych stron. Z jednej skupiając się na poniżanych i osamotnionych kobietach, które nie mają pewności co w takiej sytuacji zrobić ze swoim życiem. Z drugiej ukazując mężczyzn znudzonych monotonią i żonami, które już nie chcą czy nie potrafią o siebie dbać. Dała mi w ten sposób do myślenia. Zaskakująco często słyszy się przecież o takich sytuacjach i analizuje pojęcie wieku średniego.

„Mózg faceta dzieli się na trzy obszary mniej więcej o równej powierzchni. Pierwszy to piwo i kumple, drugi piłka nożna, różne gadżety i zabawki, a trzeci to seks. W okolicach czterdziestki ten trzeba obszar szczelnie wypełniają młode dupy”.

Wydaje się, że z pojęciem wieku średniego nierozerwalnie kojarzy się posiadanie dziecka. Patrycja nie jest w tym przypadku żadnym wyjątkiem. Próbuje być dla swojej ukochanej córki. Stara się zastąpić tatę, którego zabrakło. Tylko gdzie w tym wszystkim jest miejsca i czas na jej potrzeby? Kiedy może poukładać sobie życie, skoro cały wolny czas i energię poświęca dziecku? A może nie powinna? A może za wcześnie? A może po 30 to już niemożliwe?!

A może tak zostać singlem? Nie ma co dać się zwariować dla tych strasznych facetów. Czy ktoś widział, żeby kobiecie źle było samej? Z takiego założenia wychodzą przyjaciółki- feministki Patki. Singielki, niekoniecznie z wyboru, uczulone na przedstawicieli płci przeciwnej. Złośliwe, okrutne, okazujące niechęć. A mówią przecież, że nie można generalizować i wrzucać wszystkich do jednego wora. No jak to w końcu jest? Czy każdy facet to świnia?

„Na cholerę Ci facet? Źle ci? Pomyśl: nie musisz nikomu podawać obiadków, dźwigać siat z zakupami, łazienka należy tylko do ciebie, w toalecie nikt nie zostawia podniesionej deski klozetowej, nie zbierasz poupychanych wszędzie śmierdzących skarpet, przepoconych koszulek i innych męskich szmat. Nie musisz znosić w łóżku pierdzącego trolla. Nikt ci nie skrzeczy za uszami, nie rozładowuje na tobie frustracji, a w końcu nie wymieni cię na młodszy model”.

Miłość. W tym jednym słowie tak wiele może się zmieścić. Najlepiej oczywiście kochać i być kochanym, ale niestety nie każdy może sobie pozwolić na taki luksus. I związki i małżeństwa to przecież ciężki kawałek chleba. Patrząc na Patrycję, można by odnieść wrażenie, że to daremny trud. Ale jeśli nie zamężna i nie singielka, to co nam jeszcze pozostaje? Tak. Kochanka, ta druga, zdzira- wymownych określeń możemy zastosować naprawdę wiele, wszystkie jednak sprowadzają się do jednego. Czy mamy prawo okradać jego żonę z czasu i miłości? Czy możemy wpieprzać się na chama?

Och, tym razem Świętek naprawdę dała czadu. Mnogość problemów i refleksji może zwalić każdego czytelnika z nóg. Najważniejszy w tym wszystkim jest jednak fakt, że to bardzo mądra i ładna historia dla kobiet i o kobietach. O kobiecych dylematach, trudnościach w relacjach damsko- męskich, konieczności podejmowania decyzji, nie tylko za siebie, ale i za dziecko. Bardzo wiele jak na tak stosunkowo niegrubą książkę. Ja bawiłam się z nią naprawdę dobrze.

Recenzja ukazała się także na moim blogu:
http://rudarecenzuje.blogspot.com/2015/09/byc-kobieta-byc-kobieta-recenzja.html

Patrycja to wspaniała matka, kochająca żona i oddana pracownica. W każdą rolę wchodzi z pasją, wielokrotnie poświęcając dla sprawy całą siebie. Jej życie jest poukładane i ustabilizowane. Choć brakuje w nim fajerwerków, kobieta docenia poczucie bezpieczeństwa i to, co otrzymała od losu. Pewnego dnia Patrycja musi zmierzyć się z faktem, że nie na wszystko może mieć wpływ i...