Wspomnienia Bobkowskiego kończą się zapalonym Chesterfieldem nieprzypadkowo. Autor „w pełnych, okrągłych, pachnących minutach i godzinach” rozkoszuje się papierosem. Bo choć teraźniejszość trwa chwilę, to właśnie ona jest główną bohaterką jego wspomnień, które rozpoczynają się wkroczeniem hitlerowców do Paryża. Jego podróż rowerem na południe Francji i z powrotem jest niezrównanym portretem lekkości wiatru, deszczu, bryzy morskiej, niezliczonych horyzontów odmierzanych przebytymi kilometrami. Najżywsze stąd obrazy…. Ich splątania, odbicia dają powód do snucia rozważań na temat Polski: „Piekielnie wygodny argument ta Polska, kiedy brak innych”. Większa część ze wspomnień zostaje umiejscowiona po powrocie do Paryża. Zaskakuje zwłaszcza opis położenia ludności na terenach francuskich pod panowaniem okupanta, tak kontrastujące z wieloma powszechnymi wyobrażeniami.
Autor na bieżąco komentuje wydarzenia historyczne: Katyń, Gibraltar, Powstanie Warszawskie a także przebieg frontu wojennego. Znacząca krytyka Polski przedwojennej : od polityki gospodarczej i stosunków ekonomicznych do ciążącej zaściankowości. Najbłyskotliwszy jest Bobkowski w portrecie człowieka, będącego: „atomem ulegającym rozbiciu, które wyzwala coraz to nowe siły”. Jedyną mielizną, na której zawiesza się wartka proza wspomnień, to wywody o charakterze Francji, w których narracja traci lekkości na korzyść analizy pojęć tak ogólnych jak: Duch i Ciało.
Autor podejmuje się krytyki pracy współczesnej, która „ogradza człowieka godzinami i minutami”. Skłania się do akceptacji niektórych postulatów marksowskich. Uznaje za największe zło nie jego czynienie, ale dawanie mu pozoru prawdy. Przestrzega przed zgubnymi skutkami materializacji ducha. Gromi „kulturalność”: „Kultura jest dla nas często kredką do ust. Parę pociągnięć przed wejściem na przyjęcie”. Zauważa, że literatura choruje na brak typu, oferując jedynie akcję w jego zastępstwie. Zaskakuje, kiedy apeluje: ”….nie wierzcie w NIC, absolutnie w NIC. To bardzo trudne, ale to zdrowsze. Całą żarliwość zachowajcie dla kobiety i dla Boga, jeżeli jej potrzebujecie.”

Wspomnienia Bobkowskiego kończą się zapalonym Chesterfieldem nieprzypadkowo. Autor „w pełnych, okrągłych, pachnących minutach i godzinach” rozkoszuje się papierosem. Bo choć teraźniejszość trwa chwilę, to właśnie ona jest główną bohaterką jego wspomnień, które rozpoczynają się wkroczeniem hitlerowców do Paryża. Jego podróż rowerem na południe Francji i z powrotem jest...