całość na https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com

Myślałam, że nie może być mocniej niż w „Bang”. Pomyliłam się.

To nie będzie prosta recenzja z uwagi na fakt, że cokolwiek bym nie chciała napisać, w jakiś sposób może okazać się to spoilerem. Poprzednia część pozostawia nas w zawieszeniu. Nie ma tam jakiegoś specjalnego clifhangeru, ale koniec, w którym wszyscy poza główną bohaterką giną, zaskakuje. No bo o czym tu jeszcze pisać? A jednak „Echo” zaskakuje i wciąga ze zdwojoną siłą. Okazuje się, że nie znamy jeszcze wielu tajemnic z przeszłości bohaterów, a i tutaj E.K. Blair dawkuje ich odkrywanie powoli, ponownie wprawiając w osłupienie. Niby „niewinny” początek jest wstępem do tragicznych, przerażających, a momentami nawet odbierających dech zwrotów akcji i kolejnych traumatycznych sytuacji, z którymi Elizabeth przyjdzie się zmierzyć.

Kobieta po utracie wszystkich, którzy się dla niej liczyli – niezależnie czy to ze względu na miłość, czy nienawiść, którą do nich pałała, zatapia się w świecie swoich rozmyślań i chorych urojeń. W tym tomie autorka po mistrzowsku pokazuje, jak zniszczona może być ludzka psychika po przeżyciach, które miały miejsce w dzieciństwie. Bicie, zamykanie w szafie, gwałty i zmuszanie do seksu z przyrodnim bratem to za wiele, szczególnie dla niewinnego dziecka, którym była Elizabeth, kiedy trafiła do tego piekła. Myślę, że nikt po takich traumatycznych wydarzeniach nie pozostałby przy zdrowych zmysłach. I tak też jest z główną bohaterką. Pomimo że teoretycznie jej plan układany przez lata i misternie wykonywany z pomocą Pike’a w dużej mierze się ziścił, to przyniósł ze sobą także ofiary. Declam oraz Pike zginęli, a Elizabeth stała się cieniem. I wtedy jej świat ponownie wywraca się do góry nogami. Elizabeth nie radzi sobie z napięciem ani wspomnieniami, próbuje pomóc sobie poprzez samookaleczenie, seks, poddanie, lecz tak naprawdę jedynie sobie szkodzi.

Nie napiszę wprost, co się dzieje, chociaż pewnych rzeczy łatwo się domyślić, to pozostawię Wam tę przyjemność z odkrywania kolejnych kawałków puzzli, które ułożą się w historię o krzywdzie, cierpieniu i tym, jak życie potrafi dokopać leżącemu.[...]

https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com

całość na https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com

Myślałam, że nie może być mocniej niż w „Bang”. Pomyliłam się.

To nie będzie prosta recenzja z uwagi na fakt, że cokolwiek bym nie chciała napisać, w jakiś sposób może okazać się to spoilerem. Poprzednia część pozostawia nas w zawieszeniu. Nie ma tam jakiegoś specjalnego clifhangeru, ale koniec, w którym wszyscy poza...